به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress،  آمارها نشان می دهد که هزینه مربوط به این آسیب های عصبی از 5 میلیارد دلار در سال 2015 به 10 میلیارد دلار در سال 2020 خواهد رسید. برای معالجه آسیب اعصاب محیطی، ابزارهای قابل پیوندی به شکل لوله یا مجرا طراحی شده اند که رشد اعصاب را بعد از آسیب تسهیل می کنند. معمولا از رساناهای مهندسی شده برای ترکیب سیگنال های بازسازی کننده استفاده می شود و وجود این سیگنال ها از ویژگی های مجراهایی محسوب می شود که رشد اعصاب آسیب دیده را حمایت می کنند و آن ها را در جهت درست هدایت می کنند تا با بافت عصبی موجود در اندام حرکتی ارتباط برقرار کنند و عملکرد عصبی را احیا کنند. مطالعه ای بینارشته ای در دانشگاه آیوا منجر به تکوین فیلم های زیست تخریب پذیر چند عملکردی شده است که چندین سیگنال بازسازی کننده مانند ریز آرایه ها و ترکیبات دارویی را با یکدیگر ترکیب می کند و رشد عصبی را در جهت دلخواه هدایت می کند، داروها را به صورت طولانی مدت از طریق دیواره های سوراخدار و میکر ذره ای انتقال می دهند و موجبات انتقال مواد غذایی و مواد زاید را فراهم می کنند، تا رشد عصبی سریع تری صورت گیرد. در مطالعه ای که آن ها با استفاده از سلول های PC12 انجام داده اند مشاهده کرده اند که این فیلم ها موجب بهبود رشد نوریت ها یا آکسون ها می شود و انتظار می رود که نتایج مشابهی نیز با استفاده از مدل های حیوانی بدست آید. ترکیب سیگنال های بازسازی کننده و ترمیمی مختلف در یک سیستم پزشکی می تواند پتانسیل آسیب های عصبی را ایجاد کند.

پایان مطلب/