به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، با مسدود کردن آن به کمک یک عامل آنتی بادی جدید، می توان رشد سرطان را کند و متاستاز رامتوقف کرد. این یافته پتانسیل این را دارد که منجر به درمانی برای جلوگیری یا محدود کردن سرطان تخمدان زنان در معرض خطر شود.

محققان فاکتور رشد   EGFL6 که در رشد سلول و تنظیم سلول های بنیادی کمک می کند به عنوان فاکتوری در نظر گرفته اند که احتمالاً نقشی در سلول های بنیادی سرطان تخمدان بازی می کند. هنگامی که آنها EGFL6 در سلول های سرطانی تخمدان تحریک کردند، باعث تحریک دو تا سه برابری رشد سرطان شد و هنگامی که محققان EGFL6 حذف کردند تومورها حدوداً 4 برابر ضعیفتر و کند تر رشد کردند.

محققان دریافتند که EGFL6 بطور ویژه در سلول های بنیادی سرطانی عمل می کند. سلول های بنیادی سرطانی سوخت رشد و گسترش سرطان هستند و اغلب به شیمی درمانی و پرتو درمانی مقاوم هستند.

پژوهشگران برای درک بهتر رفتار سلول های خاص از اتاقک میکروسیالی استفاده کردند. آنها دریافتندکه EGFL6 باعث تقسیم نامتقارن سلول های بنیادی سرطانی به شکل یک سلول بنیادی جدید و یک سلول با ویژگی های متفاوت می شود. این تقسیم بندی نامتقارن نه تنها موجب رشد تومور، بلکه ایجاد تنوع سلول های سرطانی می شود.

دکتر روناد جی بوکانویچ استاد هماتولوژی / انکولوژی و سرطان های زنان و زایمان در دانشکده پزشکی دانشگاه میشیگان می گوید: این بدان معنی است که جمعیت سلول های بنیادی پایدار باقی می ماند اما سلول های دختری می تواند پشت سر هم رشدکرده و به سرطان اجازه رشد دهند.

با این حال،EGFL6  نه تنها از گسترش حمایت می کند بلکه مهاجرت سلول های بنیادی سرطانی را نیز پیش می برد. علاوه بر این، هنگامی که EGFL6 به رگ های خونی اضافه می شود سرطان به احتمال زیاد متاستاز می دهد.

هنگامی که محققان موش را با آنتی بادی مسدود کننده  EGFL6تحت درمان قرار دادند آنها 35 درصد کاهش در سلول های بنیادی سرطانی و کاهش قابل توجهی در رشد و متاستاز تومور مشاهده کردند.

بوکانویچ پیشنهاد داد که این روش می تواند یک درمان بالقوه برای زنان مبتلا به مرحله 3 سرطان تخمدان باشد.

البته این درمان برای زنان در معرض خطر ابتلا به سرطان تخمدان مهم تر است زیرا قبل از بروز سرطان، به طور بالقوه و با مسدود کردن سرطان در حال توسعه و یا جلوگیری از گسترش آن، این بیماران درمان شوند. محققان بعدی تلاش خواهند کرد که این آنتی بادی را به فاکتوری مناسب جهت کاربرد در انسان تبدیل کنند.

پایان مطلب/