وی ادامه داد: از سوی دیگر ماندگاری آن ها در بدن پس از آزاد سازی دارو بسیار کم بوده و به راحتی از بدن خارج می شوند. از مزیت بارز نانوذرات مغناطیسی استفاده از آن ها در دارورسانی هدفمند بوده که با اعمال میدان مغناطیسی خارجی دقیقا به سوی سلول های سرطانی هدایت می شود چرا که به صورت های مختلف داروها را می توان روی آن ها بارگذاری کرد و به سلول های هدف رساند.

 

این محقق یادآورشد که این طرح با عنوان ˈتهیه ذرات مغناطیسی اصلاح شده پلیمرهای هوشمند حاوی دوکسوروبیسین با قابلیت شناسایی و درمان سرطان ریه ˈ است.

 

وی افزود: پس از تهیه نانوذرات مغناطیسی به اندازه کمتر از 50 نانومتر و پوشش دهی آن ها با پلیمر با استفاده از دو روش جذب فیزیکی یا شیمیایی دوکسوربیسین را روی نانوذرات بارگذاری کردند.

 

به گفته سخایی، دراین طرح نانوذرات مغناطیسی آهن - که با روشی شیمیایی به پلیمرهای هوشمند جدید پیوند زده شده - تهیه شده است.این پوشش ها زیست سازگار و با قابلیت حضوردر محیط بیوشیمیایی بدن با حداقل سمیت می تواند منجر به ماندگاری طولانی تر دارو در بدن و جریان خون شود.

 

پایان مطلب/