به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress،. بیماری های ریوی را می توان مسئول یک پنجم مرگ ها در سراسر دنیا دانست و برخلاف پیشرفت های زیادی که در زمینه پزشکی و درمان سرطان صورت گرفته است، سرطان ریه را می توان کشنده ترین نوع سرطان در 30 سال گذشته محسوب کرد. این امر موجب شده است که محققین بسیاری به دنبال راه هایی برای درمان بیماری های مربوط به این اندام باشند یا این که راهی را جست و جو کنند که بتوانند به نحو بهتری این بیماری را مطالعه کنند. ریه های رشد یافته در آزمایشگاه می توانند در این زمینه بسیار کمک کننده باشند به نحوی که می توان از آن ها به عنوان مدلی از ریه های انسانی برای غربالگری داروها، درک عملکرد ژن ها، تولید بافت قابل پیوند و مطالعه بیماری های پیچیده انسانی مانند آسم استفاده کرد.

در مطالعه ای جدید محققین دانشگاه میشیگان مینی ریه های رشد یافته در آزمایشگاه را موش های سرکوب شده از نظر ایمنی پیوند کرده اند. در این جانوران ریه می تواند زنده مانده، رشد کند و شکل بالغ خود را بدست آورد. به این منظور آن ها مسیرهای پیام رسانی بیشماری را مورد استفاده قرار داده اند که در رشد سلول و تشکیل اندام دخیل هستند و می توان از آن ها برای القای سلول های بنیادی برای تشکیل ریه های مینیاتوری استفاده کرد. مطالعات گذشته این محققین نشان داده بود که مینی ریه های رشد یافته در آزمایشگاه بخوبی ساختار برونش های ریوی و آلوئول ها را تداعی می کنند و قادر به تبادل گاز هستند ولی با این حال ساختار نابالغ و سازمان نیافته ای دارند. برای حل این مشکل، محققین این ریه های مینیاتوری نابالغ را موش پیوند کردند. برای این منظور آن ها از داربست زیست تخریب پذیری استفاده کردند که برای پیوند به این جانوران طراحی شده بود و موجب موفقیت در پیوند مینی ریه ها به موش شد. این داربست ساختار محکمی را ایجاد کرد که به مجاری هوایی کمک کرد به بلوغ برسند. تنها در عرض هشت هفته، بافت پیوندی حاصل ساختار لوله شکلی از مجاری هوایی را ایجاد کرد که شبیه مجاری هوایی ریوی بالغ بود . این مینی ریه های جدیدی دارای لایه اپی تلیالی پوشاننده بسیار سازمان یافته ای بود.

پایان مطلب/