به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، محققین RIKENنشان داده اند که چگونه حذف یک ژن خاص مرتبط با شیزوفرنی منجر به تمایز غیرطبیعی نورون ها و عدم تعادل در تعداد نورون ها و آستروسیت ها در مغز می شود.

در حالی که فاکتورهای ژنتیکی زیادی در ایجاد شیزوفرنی دخیل است، حذف کوچکی از یک ناحیه روی کروموزوم22 می تواند خطرات زیادی را ایجاد کند زیرا چندین ژن در این جایگاه وجود دارند که در تکوین و عملکرد نورون های مغز دخیل هستند. برای بررسی این که طی شیزوفرنی مغز دقیقا چه تغییراتی را متحمل می شود، دکتر تاکئو یوشیکاوا و همکارانش سلول های iPS را از افراد مبتلا به شیزوفرنی(دارای حذف بخشی از کروموزوم 22) و افراد سالم تهیه کردند و چگونگی تکوین این iPSCها به نورون های مختلف را مقایسه کردند. آن ها مشاهده کردند که iPSهای مشتق از بیماران قادر به تمایز به تعداد اندکی نورون هستند و بیشتر به آستروسیت تمایز می یابند. هم چنین مطالعات نشان داد که نوروسفیرهای حاصل از iPSC مشتق از بیماران به طور میانگین 30 درصد از نوروسفیرهای طبیعی کوچکتر هستند. آن ها دریافتند که نوروسفیرهای مشتق از بیماران در مقایسه با نوروسفیرهای طبیعی 10 درصد کمتر به نورون تمایز می یابند و 13 درصد بیشتر به آستروسیت تمایز می یابند. در ادامه آن ها روی ژنی به نام DGCR8 فوکوس کردند که در ناحیه حذف شده کروموزوم 22 قرار دارد. زمانی که آن ها این ژن را در مطالعات موشی حذف کردند مشاهده کردند که منجر به تشکیل نوروسفیرهای کوچک تر شد. به نظر می رسد که حذف DGCR8 با افزایش بیان p38α‌همراه است که روی تمایز نورونی/گلیالی سلول های بنیادی اثر می گذارد. مهار فعالیت p38α از طریق پروتئین MAPK14 تعداد نورون هایی که از نوروسفیرهای مشتق از بیماران ایجاد می شود را افزایش می دهد و بر تعداد آستروسیت ها می افزاید. آنالیزها روی مغز بیماران شیزوفرنیایی مرده نشان داد که در قشر پیشانی این بیماران مارکرهای آستروسیتی به طور بارزی بیشتر بیان می شوند و از طرف دیگر مارکرهای نورونی کمتری بیان کمتری دارند. محققین براین باورند که استفاده از مهارکننده های MAPK14 می تواند درصد تبدیل نورون ها به آستروسیت ها و در نتیجه علایم شیزوفرنی را کاهش دهد.

پایان مطلب/