به گزارش بنیان به نقل ازstem cell translational medicine،  فیستول راست روده-مهبلی می تواند فرد را ناتوان سازد.گستردگی این مجرا زمانیست که بین رکتوم و مهبل ایجاد شده باشد که در این صورت به فرد اجازه خواهد داد تا باد شکم و مدفوع را از راه واژن دفع کند که این روند منجر به بی‌اختیاری مدفوعی می شود. ارتباط مستقیمی میان ادرار مکرر و عفونت های واژنی وجود دارد.این نوع از فیستول می تواند به علت عدم تشخیص متخصصان اطفال از ناهنجاری های مقعدی باشد. فیستول رکتوواژینال به طور معمول نتیجه تروما در طی زایمان (سبب مشهور شدن آن به فیستول زایمانی)در شرایطی بمانند زیستن در کشورهای در حال توسعه بوده که در آن مراقبت های بهداشتی نامناسب انجام می گیرد. فیستول رکتوواژینال می تواند نشانی از بیماری های مختلف از جمله عفونت توسط بیماری هوچکین و یا نتیجه ناخواسته از عمل جراحی بمانند جراحی درناحیه میان دوراه و یا جراحی تغییر جنسیت بوده یا ممکن است به عنوان عارضه جراحی هیسترکتومی باشد. معمولا از جراحی برای درمان این بیماری استفاده می شود که خود با مشکلات ثانویه ای همراه است.

در مطالعه ای که اخیر در دانشگاه مادرید صورت گرفته است دکتر ماریانو گارسیا آرانز و همکارانش از سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی آلوژن برای درمان فیستول رکتوواژینال مربوط به کرون استفاده کردند. در فاز یک و دو بالینی این مطالعه، محققین 10 بیمار مبتلا به این بیماری را مورد سلول درمانی قرار دادند. پروتکل درمانی به صورت تزریق درون ضایعه ای 20 میلیون سلول بنیادی در دیواره واژن و مجرای فیستول بود. 12 هفته بعد، فرایند درمانی مورد ارزیابی قرار گرفت. اگر فیستول بهبود نیافته بود، مجددا دوز ثانویه ای شامل 40 میلیون سلول بنیادی مورد استفاده قرار گرفت. بعد از این تزریق بیماران تا 52 هفته تحت نظر قرار گرفته شدند. تعریف بهبودی در این بیماری را می توان اپی تلیالی شدن مجدد بخش واژنی و راست روده ای و عدم وجود حفرات واژنی دانست. نتایج نشان داد که 60 درصد این بیماران بهبود کاملی را بدست آوردند که حاکی از ایمن بودن و موثر بودن درمان برای این بیماری بود. نتایج این مطالعه موجب شده است که محققین برای بهبود بخشیدن پروتکل و روند درمانی مشتاق تر شوند.

پایان مطلب/