محل پیوند سلول های بنیادی درمغز، عامل مهمی برای بقای سلول ها است
محققان گزارش دادند که توزیع سلولها درمنطقه فورسپس بصورت ستونی بوده درحالیکه سلول های تزریق شده در جسم مخطط در طول مرز بین جسم مخطط و کورپوس کالوزوم انباشته می شوند.
امتیاز:
به گزارش بنیان به نقل از EurekAlert، پژوهشگران دردانشگاه جانز هاپکینز در بالتیمور، و مرکز تحقیقات پزشکی Mossakowski در ورشو لهستان، دریافته اند که سلول های اهدایی غیرخودی (آلوگرافت) پیوند شده به مغز موش های مورد تحقیق، هنگامیکه به جای تزریق به منطقه فورسپس (FM) مغز به جسم مخطط (STR) مغزتزریق می شوند بهترزنده می مانند. دراین مطالعه، همه پیوندهای انجام شده به منطقه فورسپس رد شده درحالی که پیوندهای انجام شده به جسم مخطط درامتداد مرزبین جسم مخطط و منطقه کورپوس کالوزوم انباشته شده و زنده ماندند.
دکتر Pior Walczak ازدانشگاه جانزهاپکینز گفت: این اولین مطالعه اثبات کننده ارتباط بین بقاء پیوند آلوگرافت و جایگاه لانه گزینی در سیستم عصبی مرکزی میزبان است.
این محققان، که سلول پیوندشده را با استفاده از تکنیک بیولومینسانس به مدت 16 روز بررسی کردند، گزارش دادند که توزیع سلولها درمنطقه فورسپس بصورت ستونی بوده درحالیکه سلول های تزریق شده در جسم مخطط در طول مرز بین جسم مخطط و کورپوس کالوزوم انباشته می شوند. آنها پیشنهاد کردند که این شکل از توزیع سلولی در منطقه فورسپس به احتمال زیاد به دلیل آسیب های ناشی از روش تزریق است.
این محققان گفتند: "نتایج این مطالعه نشان می دهد که آسیب های جراحی ممکن است عامل اصلی شروع روند رد پیوند باشد. "بنابراین، ایجاد حداقل آسیب طی پیوند آلوگرافت، جلوگیری از فعالیت میکروگلیاها و محدود کردن آنتی ژن های خارجی، ممکن است به بقاء طولانی مدت آلوگرافت کمک کند."
آنها توضیح دادند که پیوندهای انجام شده در منطقه STR نزدیک به بطن ها در مقایسه با پیوندهای صورت گرفته درمنطقه FM نشان می دهد که بطن های جانبی، ریزمحیط مطلوبی را برای سلولها فراهم می کند. علاوه براین، آنها فرض کردند که تنوع در بقای سلول ممکن است مربوط به تفاوت در پاسخ های ایمنی باشد که درماده سفید و ماده خاکستری مغز وجود دارد، به عنوان مثال، FM دارای بزرگترین منطقه ماده سفید است در حالی که STR دارای ساختار ماده خاکستری است.
دکتر Walczak گفت:" مشاهدات ما مبنی براینکه رد ایمنی بستگی به محل پیوند دارد دارای پیامدهای مهمی است و ممکن است توضیحی برای تنوع در بقاء آلوگرافت های گزارش شده توسط گروه های مختلف پژوهشی باشد."
محققان به این نتیجه رسیدند که ویژگی های مکانی و آناتومیکی محل مورد نظر برای پیوند آلوگرافت باید در طراحی سلول درمانی برای اختلالات عصبی در هر دو سطح پیش بالینی و بالینی به دقت در نظر گرفته شود.
پایان مطلب/