به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، ارگانوئیدهای اندام های مینیاتوری هستند که می توان در شرایط آزمایشگاهی، آن ها را از سلول های بنیادی فرد بوجود آورد. از این ارگانوئیدها می تواند برای مدل سازی بیماری ها، غربالگری داروها و حتی جایگزینی بافت های آسیب دیده بیماران استفاده کرد. متاسفانه در حال حاضر رشد این ارگانوئیدها به صورت استاندارد و کنترل شده بسیار مشکل است و همین امر طراحی و استفاده از آن ها را مشکل می کند. در همین راستا محققین در EPFL برای حل مشکل، هیدروژلی را طراحی کرده اند که می تواند راهی کنترل شده برای رشد ارگانوئیدها ارائه کند.

این هیدروژل می تواند محدودیت های موجود در مورد ژل های موجود و مرسوم را حل کند. این هیدروژل از آب و پلی اتیلن گلیکول ساخته شده است که امروزه به اشکال مختلفی مانند کرم های پوستی و خمیردندان و ... مورد استفاده قرار می گیرد. در این مطالعه دکتر گژیرووسکی و همکارانش از این هیدروژل ها برای رشد سلول های بنیادی برای ایجاد روده های مینیاتوری استفاده کرده اند. این هیدروژل می تواند ابزاری برای شناسایی فاکتورهایی باشد که توانایی تکثیر سلول های بنیادی و تشکیل ارگانوئیدها باشند. هم چنین در بخشی از این مطالعه محققین توانستند دریابند که در مراحل مختلف شکل گیری ارگانوئیدها چه نیروهای مکانیکی و اجزای زیستی متنوعی مورد نیاز است. یکی از این فاکتورها پروتئین فیبرونکتین است که به چسبیدن سلول های بنیادی به هیدروژل ها کمک می کند و این امر برای رشد ارگانوئیدها ضروری است. در واقع این هیدروژل همه سیگنال های لازم برای رشد سلول های بنیادی و ایجاد ساختارهای شبه روده را فراهم می آورند. این هیدروژل با توجه به ویژگی های مکانیکی و سفتی فیزیکی اش رفتار سلول های بنیادی روده ای را تنظیم می کند و می تواند نشان دهد که چگونه سلول ها این ویژگی ها را حس می کنند، پردازش می کنند و به محرک های فیزیکی پاسخ می دهند. این هیدروژل ها می توانند دیدگاه هایی ارزشمند را در مورد تاثیر این سیگنال های بیوشیمیایی و بیومکانیکی روی سلول های بنیادی ارائه دهند.

پایان مطلب/