به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress،سلول های بنیادی اپی تلیالی لیمبال(LESCs) مسئول حفظ و ترمیم سطح قرنیه هستند و آسیب و یا از دست رفتن این سلول ها به هر دلیلی می تواند منجر به LSCD شود که به موجب آن قرنیه به صورت کدر، پر عروق و ملتهب در می آید و در نهایت منجر به نابینایی می شود. پیوند سلول های اپی تلیالی لیمبال انسانی(hLE) مشتق از بیماران یا بافت اجساد روی غشای آمینیوتیک انسانی ممکن است بینایی این افراد را احیا کند اما ساخت این گرافت های بالینی از نظر مالی مقرون به صرفه و معقول نیست. در مطالعه ای که اخیرا منتشر شده است محققین در دانشگاه کالج لندن مدعی شده اند که مدل قرنیه چند لایه ای را با استفاده از کشت سلولی سه بعدی Lonza’s RAFT™ ایجاد کرده اند و از آن برای نشان دادن مشکلات موجود در درمان نقص سلول های بنیادی لیمبال(LSCD) استفاده کرده اند. آن ها با استفاده از این روش فرصت امیدوار کننده ای را برای بهبود نرخ موفقیت برای نقص LESD فراهم آورده اند. اگرچه این سیستم که بوسیله کمپانی Lonza ارائه شده است برای پیوندهای بالینی مناسب نیست اما می تواند سنگ بنایی برای طراحی روش هایی باشد که از اعتبار بالینی برخوردار باشند و جایگزین روش های قبلی شوند. وجه تمایز مهم Lonza’s RAFT™ با سایر پلت فرم های سه بعدی یا کشت های دو بعدی، قابلیت استفاده در مدل های آزمایشگاهی پیچیده است. این سیستم کشت سه بعدی، کشت های سلولی را درون داربست های کلاژنی با تراکم بالا فراهم می آورد که برای کاربرد در مورد قرنیه مناسب است.

پایان مطلب/