به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این مطالعه نشان می دهد که خون جوان به خودی خود به عنوان داروی موثر عمل نمی کند. یکسری مهار کننده ها در خون پیر وجود دارد که برای معکوس کردن پیری باید مورد بررسی قرار گیرد.

در سال 2005، کانبوی و همکارانش مطالعه ای را در ژورنال nature چاپ کردند: زمانی که آنها با عمل جراحی موش جوان را به موش پیر متصل کرده  به طوری که خون بین آنها رد و بدل شود، شواهدی برای جوان سازی دوباره بافت در موش های پیر پیدا شد. در سال های پس از این مطالعه در سال 2005، دانشمندان برای بررسی خصوصیات پزشکی بالقوه از خون جوان میلیون ها هزینه کردند. کانبوی گفت: ما در سال 2005 نشان دادیم که پیری قابل برگشت است .

تعویض خون در انسان برای چند بیماری ویرانگر (خود ایمنی) توسط FDA تایید شده است، اما حجم  بالا و تکرار تعویض خون یا اجزای خونی از افراد با ژنتیک متفاوت ممکن است یکسری عوارض جانبی مانند رد پیوند را در پی داشته باشد.

در مدل آزمایشگاهی که در سال 2005 استفاده شد دانشمندان نمی توانستند در تبادل خون کنترلی داشته باشند و به جز تبادل خون بقیه اعضا در ارتباط نزدیک با همدیگر قرار می گرفتند.

در مطالعه جدید، کانبوی و همکارانش یک روش آزمایشگاهی برای تبادل خون بین موش ها بدون پیوستن آنها به هم را ایجاد کردند به طوری که دانشمندان می توانند گردش خون را کنترل و نحوه پاسخ موش های قدیمی به خون جوان و بالعکس را به طور دقیق اندازه گیری کنند. یکی از نکات تعجب آور این مطالعه شروع بسیار سریع اثرات خون بر سلامت و ترمیم بافت متعدد، از جمله ماهیچه، کبد و مغز است. اثرات حدود 24 ساعت پس از تعویض مشاهده شد.

در بسیاری از این آزمایش ها، موش های قدیمی تر که خون جوان دریافت کردند، پیشرفت های خفیفی در مقایسه با موش های قدیمی با خون قدیمی مشاهده شد. در موش های جوان که خون قدیمی تر دریافت کردند، کاهش بزرگ در بسیاری از این بافتها یا اندامها  قابل مشاهده بود.

محققان معتقد هستند که بسیاری از مزایایی که در موش پیر پس از دریافت خون از موش جوان مشاهده می شود بدلیل رقیق شدن مهار کننده ها در خون موش پیر می باشد.

این تیم، تحقیقاتی را برای  بررسی مولکول های خاصی که در خون  ممکن است باعث مهار رشد سلول شوند آغاز کرده است.

پایان مطلب/