به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، انستیتو Morgridge و دانشگاه ویسکونزین-مادیسون قصد دارند با همکاری یکدیگر و طی پروژه ای پنج ساله که بودجه ای 8 میلیون دلاری برای آن در نظر گرفته شده است، پروژه ایجاد بانک های شریانی را رقم بزنند. به لطف وجود چنین بانک هایی بیمارانی که نیازمند جراحی های بای پس(bypass) هستند  می توانند منبع بهتری از شریان ها را در دسترس داشته باشند. در حال حاضر، بافت ها یا عروق جایگزین از بخش دیگری از بدن بیمار برداشته می شود که در بسیاری از اوقات بافت مناسبی نمی تواند در بسیاری از بیماران وجود داشته باشد و عروق سنتیتک فعلی نیز زیاد با موفقیت همراه نبوده اند. در حال حاضر مهندسی عروق خونی زمینه ای امیدوار کننده نشان داده است، ولی متاسفانه با دو مشکل همراه است که یکی از آن ها زمان بر بودن این فرایند و دیگری منبع سلولی که برای این عروق استفاده می شود بوده است. برای مثال، استفاده از سلول های بنیادی پرتوان القایی که از خود بیماران گرفته شود و برای ساخت عروق استفاده شود، هر چند مشکلات رد پیوند را به همراه ندارد اما فرایندی زمان بر و هزینه بر است که ممکن است ماه ها طول بکشد و در نتیجه نمی تواند نیازهای بیمار را در موقع حیاتی برطرف سازد. جایگزین امیدوار کننده در این زمینه می تواند ایجاد بافت از سلول هایی باشد که از جمعیت های منحصربفردی از افراد گرفته شده اند که از نظر ژنتیکی اهدا کننده های سازگاری محسوب می شوند زیرا دارای آلل های نادری هستند که مانع از رد پیوند می شود. آلل ها جفت های ژنی هستند که مشخصه های خاصی مانند نوع خون را کنترل می کنند. برآورد شده است که حدود 100 رده سلولی مختلف از جمعیت های نادر می تواند اغلب جمعیت آمریکا را پوشش دهد. به لطف این سلول ها، محققین در Morgridge و ویسکونزین-مادیسون بلوک های ساختاری سلولی خاصی از اندوتلیال های عروقی و سلول های عضلانی صاف را ساخته اند که اغلب آن ها برای پیوند مناسب هستند و زمانی که برای بیمار استفاده شوند شروع به رشد و بازآرایی می کنند. محققین این در حال حاضر این بلوک های ساختاری را به نحوی طراحی کرده اند که می تواند برای ایسکمی اندام حرکتی مورد استفاده قرار گیرد. آن ها داربست هایی را با استفاده از مواد سنتیتک و طبیعی تهیه کرده اند که ساختار و شکلی شبیه شریان ها را تداعی می کند. با کشت این سلول ها روی این داربست و قرار دادن آن درون بیورآکتور محققین امیدوارند بتوانند شریان هایی را تولید کنند که بتوانند از آن ها در شرایط بالینی استفاده کنند.

پایان مطلب/