به گزارش بنیان به نقل ازnews-medical.net، مشکلات قلبی مسئول 65 درصد مرگ هایی است که در افراد دیابتی اتفاق می افتد. شایع ترین اختلال در این مورد تاکی کاردی بطنی(نوعی بی نظمی در ضربان قلب) است. در این مطالعه محققین نشان داده اند که افزایش گلوکز خون منجر به التهابی خاص می شود که به طور مستقیم روی قلب اثر می گذارد.

برای بررسی این فرایند، محققین دیابت را در موش های طبیعی و جانوران جهش یافته ای که قادر به تولید نوع خاصی از التهاب مربوط به تولید اینترلوکین 1 بتا(IL-1β) نبودند، ایجاد کردند. در هر دو مورد افزایش مشابهی در گلوکز خون وجود داشت اما در در موش های طبیعی که برای التهاب جهش نیافته بودند، ضربان قلب تغییر کرد. علاوه براین، موتانت هایی که IL-1β را تولید نکردند حتی زمانی که تحت تاثیر کافئین و دوبوتامین که به طور طبیعی موجب تاکی کاردی می شوند نیز قرار گرفتند، کمتر دچار آریتمی شدند.

محققین مقادیر زیادی از IL-1β را در جریان خون و بویژه قلبی موش های دیابتی طبیعی مشاهده کردند. این IL-1β به تنهایی می تواند عملکرد قلبی را تغییر دهد زیرا زمانی که به سلول های قلبی موشی، رتی، انسانی سالم اضافه شد نیز موجب تغییر ضربان آن ها شد. خبر خوب این است که در این مطالعه محققین دو دارو که فرایندهای التهابی را مهار می کنند به نام های MCC-950 و آناکینرا را تست کردند. داروی MCC-950 تولید IL-1β را بلوک می کند و داروی آناکینرا اثر فعالی روی سلول های بدن دارد و برای درمان بیماری های اتوایمنی مانند آرتریت روماتوئید استفاده می شود.

نیاز به گفتن نیست که التهاب ابزار مهمی برای مبارزه با عفونت است که در نهایت منجر به از بین رفتن عفونت می شود اما در مورد دیابت، عفونتی وجود ندارد. قند خون دائما بالا، سیستم ایمنی را برای ایجاد التهاب دائمی تحریک می کند که منجر به تولید IL-1β می شود. همان طور که گفته شد بین این التهاب، اریتمی قلبی و دیابت نیز ارتباط وجود دارد.

پایان مطلب/