به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، محققین در دانشگاه های Taipei تایوان و دانشگاه کالیفرنیای آمریکا کشف کرده اند که رژیم های متناوب و با دوز پایین مانع از این ترشحات فیبروبلاستی شده و به نوعی در درمان برخی سرطان های خاص مانند سینه و پانکراس موثرتر باشد.

داروهای شیمی درمانی معمولا برای دوره های چند هفته ای و در دوزهای بسیار بالا برای بیماران سرطانی تجویز می شوند. این شیمی درمانی ها اغلب بیشتر سلول های سرطانی را می کشند اما تعداد اندکی از سلول های سرطانی موسوم به سلول های بنیادی سرطانی باقی می مانند و منجر به عود مجدد سرطان می شوند. این تومورهای عود کرده منجر به تهاجمی تر شدن آن ها و متاستاز آن ها به سایر بافت ها می شود. محققین براین باورند که شیمی درمانی دوز بالا روی سلول های بافت استرومایی پیرامون تومورها مانند سلول های ایمنی و سلول های اندوتلیالی عروق خونی تاثیر می گذارد.

در این مطالعه، محققین تایوانی و آمریکایی تصمیم به بررسی اثر شیمی درمانی روی فیبروبلاست ها گرفتند که جزء اصلی استروما در تومورهای دسموپلاستیک مانند سرطان سینه و سرطان مجاری پانکراسی را تشکیل می دهد. آن ها نشان دادند که در پاسخ به دوزهای بسیار بالای شیمی درمانی، فیبروبلاست های مرتبط با سرطان سینه مقادیر زیادی از شیموکین ELR+ را ترشح می کنند. این پروتئین رشد تومورها و متاستاز آن ها را با تبدیل سلول های مجاور توموری به سلول های بنیادی سرطانی افزایش می دهند و تشکیل عروق خونی درون تومورها را افزایش داده و منجر به فرا خواندن ماکروفاژها می شوند. این مطالعه پیشنهاد می کند که درمان بیماران با دوزهای پایین داروهای شیمی درمانی به طور فراوان(حتی روزانه) می تواند موثرتر از روش های موجود باشد. این دوز پایین دارویی، موجب القای ترشح شیموکین ELR+ بوسیله فیبروبلاست های مرتبط با سرطان نمی شود و در نتیجه توانایی فیبروبلاست ها برای ایجاد سلول های بنیادی سرطانی، رشد عروق خونی و فراخوانی ماکروفاژها را کاهش می دهد.

این مطالعه نشان داده است که درمان بیماران با دوزهای پایین داروهای شیمی درمان به صورت روزانه می تواند در مقایسه با روش های فعلی موثرتر باشد. به نظر می رسد که این دوز پایین شیمی درمانی ترشح شیموکین ELR+ بوسیله فیبروبلاست های مرتبط با سرطان را القا نمی کند و در عوض منجر به کاهش توانایی فیبروبلاست ها در القای سلول های بنیادی سرطانی، رشد عروق خونی و فراخواندن ماکروفاژها می شود.

پایان مطلب/