به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، بیمارانی که به دلیل بدخیمی های خونی و به منظور پیوند سلول های بنیادی خون ساز مشتق از خون بند ناف بستری می شوند، بدلیل اثرات سمی ناشی از شیمی درمان و مشکلات بعد از پیوند، علایم فیزیکی را نشان می دهند. این علایم به همراه جداسازی فیزیکی که بیماران طی هفته های سه تا چهار بستری شدن تجربه می کنند، می تواند موجب کاهش کیفیت زندگی(QOL) آن ها در سراسر مدت زمانی که در بیمارستان هستند شود. برخلاف مشکلات فیزیکی و فیزیولوژیکی که بیماران طی پیوند سلول های بنیادی خون ساز متحمل می شوند، مطالعات مربوط به مداخلات درمانی که موجب بهبود کیفیت زندگی آن ها و کاهش استرس ناشی از پیوند شده باشد محدود بوده است. اگر چه مراقبت های تسکینی پزشکان در مورد بیمارانی که دچار تومورهای جامد بوده اند به طور فزاینده ای مشاهده شده است اما در مورد بیماران دچار مشکلات خونی این مساله زیاد به چشم نمی آید.

در مطالعه ای جدید دکتر الجواهری و همکارانش در بیمارستان عمومی ماساچوست به طور تصادفی 160 بیمار بالغ مبتلا به بدخیمی های خونی که متحمل پیوند سلول های بنیادی خون ساز شده بودند و مراقبین آن ها را انتخاب کردند. در این میان 81 بیمار، مراقبت های دلسوزانه و تسکین دهنده پزشکی را به مدت دو هفته در زمان بستری شدن شان دریافت کردند و  71 بیمار هم مراقبت های استاندارد و معمول را دریافت کردند(این بیماران می توانستند طبق درخواست خودشان از مراقبت های نوع اول برخوردار شوند). در بین بیماران(میانگین سنی 60 سال)، 98 درصد آن ها دوره مراقبت دو هفته ای و 93 درصد آن ها دوره مراقبت سه ماهه را کامل کردند. محققین دریافتند که کیفیت زندگی(QOL) بیمارانی که متحمل مداخلات پزشکی دلسوزانه تر شده بودند در مقایسه با گروه کنترل کاهش کمتری داشت. این بیماران افسردگی و نگرانی کمتری را نشان دادند و خستگی و سایر علایم آزار دهنده مربوط به پیوند نیز در آن ها کمتر مشاهده شد.

این مطالعه نشان می دهد که به طور پایه، دو هفته مراقبت دقیق از بیمارانی که متحمل پیوند سلول های بنیادی خون ساز شده باشند می تواند به نحو چشمگیری نتایج درمانی مربوط به بیماران را بهبود ببخشد.

پایان مطلب/