این مطالعه به منظور بررسی بیماران با تشخیص تومور بدخیم ژرم سل که به طور اولیه در مرکز بیمارستانی امام خمینی در بخش جراحی سرطان های زنان درمان شدند و یا برای ادامه درمان پس از جراحی ابتدایی به این مرکز ارجاع شدند صورت گرفت. اهداف مطالعات شامل ارزیابی مشخصات بالینی- پاتولوژیکی ، عاقبت بیماری و فاکتروهای موثر در پرگنوز بیماری و همچین عود و مرگ بیماران بود. 

در این مطالعه گذشته نگر، 150 بیمار با تشخیص تومور بدخیم ژرم سل تخمدانی بین سالهای 1996 و 2011 بررسی شدند. پس از بررسی پرونده ها ، داده ها با نرم افزار SPSS انالیز شدند. از تست های آماری توصیفی، Man-whitney و Chi-spuar و تست های آنالیز بقا استفاده شد. 

میانگین سنی بیماران33و متوسط زمان پیگیری 23 (11-60) و 98 و 46(1-180) ماه بود. 55(36.7%) از بیماران به طور اولیه در مرکز ما جراحی و درمان شدند که بقا 10 ساله در این گروه 92% بود در حالیکه 95 بیمار (63.3%) از مراکز غیر آکادمیک پس از جراحی اولیه ارجاع شده بودند که بقاء 10 ساله در این گروه 77% بود. در اکثریت بیماران (58) مرحله اولیه تومور به طور دقیق مشخص نبود و شایعترین پاتولوژی وشیمی درمانی به ترتیب دیس ژرمینوم(35.5% و n=54) و رژیم (90.3%) BEP بود. 

ارتباط چشمگیری بین نقص درمانی شامل عود و مرگ ناشی از بیماری و موارد زیر وجود داشت: سن بیمار (P=0.044) ، جراحی ساب اپتیمال (p<0.001) ، نوع هیستوپاتولوژیک تومور (p=0.003) محل اولیه درمان و مرحله بیماری. با این حال بین سایز تومور و نقص درمان ارتباطی یافت نشد. 

نتیجه گیری: تومورهای بدخیم ژرم سل تخمدانی در صورتیکه به درستی و یا در یک مرکز دانشگاهی که در این زمینه تجربه دارند درمان شوند، قابلیت بهبود و عمر طولانی دارند. لذا با برخورد صحیح اولیه ، جلوگییری از نشت تومور حین عمل، گزارش دقیق پاتولوژی و شروع سریع شیمی درمانی پس از جراحی (در مواردی که اندیکاسیون دارد) می توان بقاء طولانی مدت همراه با حفظ باروری را در این بیماران داشته باشیم. 

این مطالعه توسط میترا مدرس گیلانی، شیرین گودرزی ، اعظم السادات موسوی، آزاده ضمیری ، نرگس زمانی ، پروین غفاری انجام شده است. 

پایان مطلب/