به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، در این روش، محققین ETH از رده سلولی به نام HEK استفاده کردند. آن ها پروتئین های انتقال گلوکز طبیعی و کانال های پتاسیمی غشای سلول های HEK را استفاده کردند. آن ها این پروتئین ها و کانال ها را با کانال های کلسیمی وابسته به ولتاژ و ژنی که مسئول تولید انسولین و GLP-1 بود تقویت کردند. در سلول های بتای مصنوعی، پروتئین انتقال گلوکز طبیعی سلول های HEK، گلوکز را از جریان خون به درون سلول منتقل می کنند. زمانی که سطح گلوکز خون به یک آستانه خاص رسید، کانال پتاسیمی بسته می شود. این موجب تغییر پراکنش ولتاژ در غشا شده و موجب باز شدن کانال های کلسیمی می شود. همان طور که کلسیم جریان می یابد، منجر به شروع آبشار پیام رسانی در سلول های HEK و تولید و ترشح انسولین یا GLP-1‌می شود. تست اولیه سلول های بتای مصنوعی در موش های دیابتی نشان داد که این سلول ها بی نهایت موثر هستند. این سلول های HEK مدیفه شده زمانی که موش ایمپلنت شدند، به طور معقولی به مدت سه هفته کار کردند و مقادیر کافی از پیام رسان هایی را تولید کردند که سطح قند خون را تنظیم می کردند.

پایان مطلب/