به گزارش بنیان به نقل از stem-cells-news، بیچی و همکارانش دو مطالعه را در موش انجام دادند: در اولین آزمایش، آن ها به دنبال این بودند که ، زمانی که سلول های بیان کننده سونیک هج هاگ(shh) با یک رنگ فلورسنس مجزا نشان دار شوند، چه اتفاقی در جانورانی که در معرض BBN قرار گرفته اند می افتد. در دومین مطالعه، آن ها از تکنیک های ژنتیکی برای کشتن انتخابی همین سلول ها در جانوران پیش از قرار گرفتن در معرض BBN استفاده کردند.

در مورد اول، تنها چند ماه بعد از قرار گرفتن در معرض BBN، تقریبا تمام پوشش مثانه بوسیله مارکر سبز فلورسنس نشان دار شد که نشان داد این سلول ها از سلول های بنیادی قاعده ای بیان کننده shh بوجود آمده اند. زمانی که این سلول ها به موش دیگری پیوند شدند، این سلول های نشان دار شده قادر به تولید سرطان مثانه بودند، اما سلول هایی که shh را بیان نکردند، قادر به این کار نبودند.

در دومین مورد، هیچ توموری در جانورانی که سلول های بنیادی در آن ها به طور انتخابی کشته شده بود شکل نگرفت، هرچند ساختار مثانه شدیدا در غیاب سلول های بنیادی مختل شد. زیار این سلول های بنیادی هستند که طی عملکرد طبیعی مثانه آن را بازسازی می کنند.

در بخش دیگر مطالعه، محققین از موش های مهندسی ژنتیک شده ای استفاده کردند که دارای سلول های با رنگ سبز فلورسنس بودند اما آن ها به طور تصادفی می توانند رنگ های دیگری مانند زرد و قرمز و آبی را نیز بیان کنند.این روش می تواند دقیقا منشا گروه های مختلف سلول ها را تعیین کند، برای مثال، اگر همه سلول ها در تومور قرمز باشند، این بدین معنی است که آن ها از یک تک سلول منشا گرفته اند. مطالعات بیشتر نشان داد که در اشکال پیشرفته و تهاجمی کارسینوما در جانوران تیمار شده با BNN که سونیک هج هاگ را بیان می کنند، تنها سلول های بیان کننده سونیک هج هاگ هستند که قادر به ایجاد مراحل اولیه سرطان مثانه هستند.

پایان مطلب/