به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، دکتر تولین و همکارانش در مدرسه پزشکی  دانشگاه استنفورد جمعیتی از سلول ها را در استخوان های موش شناسایی کرده اند که آن ها را تحت عنوان سلول های بنیادی اسکلتی(SSCs) می شناسند و می تواند همه اجزای سیستم اسکلتی شامل استخوان؛ غضروف و استرومای مغز استخوان را تولید کنند. زمانی که این سلول های بنیادی کاهش یابند یا این که فعالیت آن ها مختل شود، شکستگی های استخوانی که از عوارض دیابت هستند نیز دیرتر ترمیم می شوند. در مطالعه روی موش های دیابتی، تولین و همکارانش دریافتند که جانوران دیابتی در مقایسه با جانوران طبیعی، سطح بسیار پایین تری از خانواده پروتئین سیگنالینگ هج هاگ را دارا هستند. این مسیر سیگنالینگ نقش حیاتی را در فرایندهای زیستی مانند تکوین جنینی و بازسازی بافتی بازی می کند. آن ها نشان دادند که بلوک کردن مسیر پیام رسانی هج هاگ می تواند بازسازی استخوانی را در موش های غیر دیابتی مختل کند. آن ها دریافتند که موش های کنترلی که در معرض مولکولی قرار گرفتند که این مسیر را بلوک می کند، استخوان های ضعیف تر و شکننده تری دارا هستند(شبیه موش های دیابتی). برعکس، زمانی که محققین پروتئین هج هاگ را در قالب هیدروژل در جایگاه آسیب دیده استخوان قرار دادند، مشاهده کردند که ترمیم استخوان در این جانوران شبیه جانور طبیعی صورت گرفت. این پروتئین با کاهش فعالیت سلول های بنیادی که هم در مدل های موشی دیابت و هم در نمونه های استخوانی گرفته شده از بیماران دیابتی مشاهده می شود، مقابله می کند. محققین امیدوارند که این کشف منجر به ایجاد راه های جدیدی برای کمک به بیماران دیابتی و درمان موثر شکستگی های استخوانی شود.

پایان مطلب/