به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین در انستیتو Buck نشان داده اند که شیمی درمان منجر به شروع پاسخ استرس پیش التهابی می شوند که آن را تحت عنوان پیری سلول نیز می شناسند. این پاسخ موجب افزایش عوارض جانبی مربوط به شیمی درمانی و هم چنین عود مجدد سرطان و متاستاز می شوند. حذف سلول های پیر در موش، عوارض جانبی و عود مجدد سرطان را مهار می کند. محققین در این مطالعه تاکید داشته اند که پیری سلول دارای دو بعد است: از یک طرف این فرایند، یک مکانیسم زیستی است که با متوقف کردن دائمی سلول های سرطانی و ممانعت از تقسیم آن ها مانند ترمزی برای سرطان عمل می کند و از طرف دیگر موجب پیر شدن و سرطان های دیر هنگام می شود. دکتر Campisi می گوید: شیمی درمانی پیری گسترده ای را القا می کند و منجر به التهاب های دائمی موضعی و سیستمیک می شود. وی از موش های ترانسژنی استفاده کرد که اجازه ردیابی و حذف سلول های پیر را می دهد. نتایج نشان داد که حذف سلول های پیر القا شده بوسیله شیمی درمانی، چندین اثر بلند مدت و کوتاه مدت درمان شامل سرکوب مغز استخوان، سمیت برای قلب، عود مجدد سرطان و متاستاز را کاهش می دهد. برای درمان این موش ها از داروهای شیمی درمانی معمولی مانند دوکسوروبیسین، پاکلی تاکسل، تموزولومید و سیس پلاتین استفاده شد. حذف سلول های پیر در این موش ها، برای این که فعالیت فیزیکی در موش های تیمار شده به طور کامل احیا شود، کافی بود. به طور طبیعی، موش ها حدود 40 درصد از عمرشان را در حال دویدن هستند و بعد از شیمی درمانی این میزان به ده درصد کاهش می یابد. زمانی که محققین سلول های پیر را ناک اوت کردند، مشاهده کردند که سطح فعالیت فیزیکی و دویدن در آن ها به سطح طبیعی بازگشت. از طرف دیگر آسیب مغز استخوان ناشی از شیمی درمانی می تواند منجر به کاهش تولید سلول های خونی شود، اما حذف سلول های پیر می تواند ریکاوری مغز استخوان بعد از شیمی درمانی را افزایش دهد. در مجموع به نظر می رسد که استفاده از این تکنیک می تواند خطر عود سرطان و متاستاز را در بیماران به میزان معناداری کاهش دهد.

پایان مطلب/