به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، محققین دانشگاه برکلی در کالیفرنیا راهی را برای بازبرنامه ریزی سلول های بنیادی جنینی موشی یافته اند و موجب شده اند این سلول ها ویژگی های تکوینی مشابه با تخم لقاح یافته یا زیگوت را نشان دهند. این سلول های بنیادی شبه همه توان(توتی پوتنت) نه تنها قادر به تمایز به انواع سلول های درون جنین در حال تکوین هستند، می توانند سلول های مربوط به سیستم تامین کننده مواد غذایی برای جنین(لایه های خارج جنینی) را نیز تولید کنند. در این مطالعه جدید محققین نه تنها مکانیسم جدیدی را برای تنظیم مرحله شبه همه توانی سلول های بنیادی پیدا کرده اند بلکه سیستم کشت سلولی قویی برای مطالعه بیشتر همه توانی ارائه کرده اند.

در این مطالعه، محققین سلول های بنیادی را از جنین های موش سه و نیم روزه یا جنین های انسانی پنج و نیم روزه بدست آوردند. این سلول های بنیادی، سلول های بنیادی پرتوان هستند. هر دو نوع سلول بنیادی مذکور و هم سلول های iPS پرتوان، به اندازه سلول های تخم لقاح یافته اصلی پتانسیل ندارند و نمی توانند بافت های خارج جنینی را تولید کنند. در واقع در زمان جداسازی سلول های بنیادی جنینی از موش یا انسان، این سلول ها برای تبدیل شدن به بافت های جنینی یا بافت های خارج جنینی متعهد شده اند.

میکروRNAها، RNAهای کوچک و کد نشونده ای هستند که به پروتئین ترجمه نمی شوند ولی اثر عمیقی را روی تنظیم بیان ژن دارند. محققین برکلی دریافتند که miR-34a مانند ترمزی برای مهار سلول های بنیادی جنینی و سلول های iPS عمل می کنند و مانع از تشکیل بافت های خارج جنینی می شوند. زمانی که این میکروRNA به صورت ژنتیکی برداشته شد، این سلول های پرتوان قادر به افزایش گزینه های تکوینی شان برای تولید انواع سلول های جنین و هم چنین رده های جفت و کیسه زرده  شدند. در این مطالعه، 20 درصد سلول هایی که فاقد این میکروRNA بودند پتانسیل تمایزی بالاتری را نشان دادند. این اثر می تواند بیش از یک ماه حفظ شود. نکته جالب این مطالعه این بود که دستکاری تنها یک میکروRNA می تواند سرنوشت تمایزی سلول های بنیادی جنینی را به میزان بسیار زیادی افزایش دهد. به نظر می رسد که این مکانیسم جدید نه تنها سلول های بنیادی همه توان را تنظیم می کند، بلکه اهمیت RNAهای کد نشونده در سرنوشت سلول های بنیادی را نیز آشکار ساخته است.

پایان مطلب/