به گزارش بنیان به نقل از stemcellnews، محققین دانشگاه نانجیانگ چین سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بند ناف انسانی را با اینترلوکین 1β پیش تیمار کردند و کارایی درمانی آن ها را در مدل سپسیس القا شده بوسیله بستن سکوم بررسی کردند. آن ها دریافتند که تزریق سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بند ناف پیش تیمار شده با اینترلوکین 1β، در مقایسه با سلول های بنیادی مزانشیمی به تنهایی، علایم سپسیس موشی را به طور موثرتری کاهش داده و بقای جانور را افزایش می دهند. این مطالعه نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بند ناف پیش تیمار شده با اینترلوکین 1β از طریق فعالیت پاراکرینی ، به نحو موثری قطبیت ماکروفاژی به سمت فنوتیپ M2 ضد التهابی را القا می کنند. در ادامه آن ها نشان دادند که اگزوزوم های مشتق از سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بند ناف پیش تیمار شده با اینترلوکین 1β، موجب تقویت ویژگی های تعدیل کنندگی ایمنی این سلول ها هم در آزمایشگاه و هم در شرایط in vivo می شود. به نظر می رسد که این اگزوزوم ها حاوی miR-146a هستند که یک میکروRNAی ضد التهابی است و زمانی که به ماکروفاژها منتقل می شود، منجر به قطبی شدن M2 می شود، که در نهایت بقای موش های سپسیسی را افزایش می دهد. در مجموع به نظر می رسد که پیش تیمار سلول های بنیادی مزانشیمی بند ناف با اینترلوکین 1β، ویژگی های تعدیل کنندگی ایمنی آن ها را افزایش می دهد که احتمالا این از طریق miR-146a اگزوزومی صورت می گیرد. این امر نشان می دهد که با یکسری پیش تیمارها می تواند قابلیت های درمانی سلول های بنیادی مزانشیمی را به طور قابل ملاحظه ای افزایش داد.

پایان مطلب/