به گزارش بنیان به نقل از Sciencedaily، پایان نامه ای در دانشگاه Umea سوئد روی دو مکانیسم کار کرده اند که می توانند در حفظ عملکرد عضلات چشمی بیماران مبتلا به ALS اهمیت داشته باشند.

عضلات چشم به صورت بسیار تخصص یافته هستند و از بسیاری جهات با سایر عضلات بدن متفاوت هستند، برای مثال ارتباط عصبی عضلانی آن ها که بین فیبرهای عضلاتی و سلول های عصبی شکل می گیرد متفاوت است. مطالعات گذشته نشان داده است که ALS منجر به تجزیه اولیه در ارتباطات عصبی می شود و رفته رفته به درون جسم سلولی سلول های عصبی مغز و نخاع نفوذ می کند.

اما محققین مشاهده کردند که حتی در مراحل پیشرفته بیماری نیز، ارتباط اعصاب با عضلات چشمی بدون تغییر باقی  می ماند. این مطالعه نشان داد که تنها در مراحل پیشرفته بیماری ALS، تعدادی از فیبرهای عضلات چشمی تاحدی دچار تغییر می شوند یکی از این فیبرهای تخصص یافته، فیبرهای عضلانی چند عصبی نام دارد که در برخی بیماران میزان آن تا دو سوم کاهش می یابد. این نشان می دهد که برخی از انواع فیبرهای عضلانی در عضلات چشم به ALS منعطف نیستند، و این در حالی است که بسیاری از انواع فیبرهای عضلانی عملکردشان را به خوبی حفظ می کنند. محققین نشان داده اند که سلول های بنیادی عضلانی موجود در عضلات چشمی در مقایسه با سلول های بنیادی موجود در عضلات پاها و بازوها موثرتر هستند. در واقع محققین دریافتند که تعدادی از این سلول های بنیادی عضلانی موجود در عضلات چشمی، در افراد سالم و مبتلا به ALS تفاوت زیادی ندارند و برخلاف آن چه پیش از این تصور می شد، تعداد این سلول های بنیادی عضلانی همیشه در یک اندازه میانگین و متعادل باقی می ماند. اما تفاوتی که وجود دارد این است که تجمع سلول های بنیادی عضلانی در بخش جلویی عضلات چشمی صورت می گیرد که می تواند دلیل تصور فعلی بر غنی بودن عضلات چشم از سلول های بنیادی عضلانی باشد. این مطالعه نشان داد که با پیشرفت بیماری تعادل بین سلول های بنیادی عضلانی خفته و فعال در عضلات دست و پا رفته رفته دستخوش تغییر می شود و این در حالی است که در مورد عضلات چشمی تعادل بین این سلول های بنیادی عضلانی حفظ می شود و این می تواند دلیل انعطاف پذیری عضلات چشمی در برابر ALS‌باشد.

پایان مطلب/