به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، دکتر کوینگ جون منگ و همکارانش در دانشگاه منچستر شواهد اولیه ای را از ارتباط بین بیولوژی سینه(از جمله خطر ابتلا به سرطان سینه) و ساعت بدنی ارائه کرده اند. آن ها دریافته اند که پیر شدن بافت سینه نقش مرکزی را در کنترل این ساعت بازی می کند. به نظر می رسد که با پیر شدن، بافت سینه سفت تر می شود که این می تواند به این دلیل باشد که ساعت بدنی آن ضعیف تر می شود. تراکم ماموگرافیک بالا یا همان سفتی بافت سینه، به عنوان یک ریسک فاکتور برای سرطان سینه شناخته شده است اما راهی که این سفتی در ایجاد سرطان مشارکت می کند مشخص نیست.

دکتر منگ و همکارانش دریافته اند که سفتی بافت در عدم تنظیم مناسب مربوط به پیری هم در ساعت بدنی و هم در عملکرد سلول های بنیادی در بافته سینه دخالت دارد. ما دریافته ایم که برخی از ساعت ها، ژن های درون بافته سینه که در تشکیل تومور دخیل هستند را هدف قرار می دهد. این امر بر جذابیت اهمیت سلول های بنیادی در ایجاد سرطان سینه می افزاید. در نهایت می توان گفت که قدرت ساعت درون سلول های سینه به سفتی زیستی بافت سینه بستگی دارد. این ساعت بدنی برای تولید سلول های بنیادی سینه مورد نیاز است. تضعیف شدن این ساعت در زمان پیری می تواند سلول های بنیادی طبیعی را کاهش دهد و موجب سرطانی شدن بافت شود. آن ها برخی از ژن های هدف ساعت بدنی درون بافت سینه را شناسایی کرده اند که مشخص شده است در تشکیل تومور دخالت دارند. این اولین بار است که این ارتباط بیولوژیک نشان داده می شود.

پایان مطلب/