به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily، محققین دانشگاه Emory گروهی از سلول های T ضدویروسی را شناسایی کرده اند که کد ورودی به مراکز زایا را دارا هستند، این کد ورودی مولکولی به نام CXCR5 است. برای طراحی واکسن های درمانی بهتر و تلاش برای سرکوب طولانی مدت HIV، دانستن این که چگونه سلول هایT ضد ویروسی که CXCR5 را دارا هستند ضروری است. به نظر می رسد که این سلول ها بتوانند روی این ویروس ها فشار بگذارند. آن ها می توانند به جایگاه های درست(مراکز زاینده) دسترسی پیدا کرده و عملکردشان را اعمال کنند.

در این مطالعه آمارا و همکارانش اثرات سلول های ضد ویروسی را روی میمون رزوس ماکوئویی که علیه SIV وابسته به HIV واکسینه شده بود و به طور مکرر در معرض SIV قرار گرفته بود بررسی کردند. واکسن های مذکور حفاظت مناسب اما ناکاملی را علیه بیماری زیایی SIV ارائه می  کنند که بدین معنی است که 20 جانور در نهایت آلوده بود و سطوحی از ویروس را نشان می دهند. در برخی از جانوران کسر بزرگی(بیش از 40 درصد) از سلول های CD8T ضد ویروسی در گره های لنفی CXCR5 را بیان کردند. داشتن سلول های T ضد ویروسی و CXCR5 مثبت، موجب می شود که کنترل ویروسی بهتری صورت گیرد. پیش از این مشخص شده بود که گروهی از سلول های T به نام سلول های T کمکی فولیکولار یا Tfh در مراکز زاینده وجود دارند که CXCR5 را بیان می کنند. سلول های T کمکی فولیکولار به عنوان یک مخزن اصلی برای HIV‌و SIV محسوب می شوند. زمانی که سلول های CXCR5 مثبت در خارج از بدن تحریک می شوند، می توانند به سلول های T کمکی فولیکولار آلوده به ویروس حمله کرده و آن ها را بکشند. برخی از این سلول ها حین تحریک CXCR5 را از دست می دهند اما یک مولکول تنظیم کننده ایمنی به نام TGF-beta را اضافه می کنند که می تواند سطح CXCR5 را افزایش دهد. محققین می گویند که سلول های کشنده CXCR5+ که آن ها شناسایی کرده اند ویژگی هایی مانند سلول های بنیادی دارند، زیرا آن ها می توانند هم به سلول های CXCR5-‌و هم به سلول های CXCR5+ تمایز یابند. این سلول ها پتانسیل نفوذ به مراکز و همانند سازی ویروسی را دارند. ویژگی های آن ها و توانایی برای القای این سلول ها بوسیله واکسیناسیون، فرصت مناسبی را برای هدف قرار دادن و کاهش مخازن ویروسی در بافت های لنفی فراهم می آورد.

پایان مطلب/