به گزارش بنیان به نقل از Healthcare، مطالعات متعددی ارتباط بین سوء تغذیه دوران جنینی، وزن کم در زمان تولد و قدرت و حجم عضلانی اندک در تمام عمر فرد را نشان داده اند. دلیل این ضعف عضلانی چیست؟ زیرا بسیاری از عضلات برای تنفس، غذا خوردن و بلع و حرکت ضروری هستند. اگر عملکرد هر کدام از این عضلات به نحوی طی تکوین جنینی مختل شود، می تواند رشد نوزاد و کیفیت زندگی وی را در آینده تحت الشعاع قرار دهد.

محققین بیمارستان کودکان تگزاس نشان داده اند که سوءتغذیه و استرس، دو فاکتور محیطی مهم و تاثیر گذار روی رشد جنین هستند. جالب این که، این دو فاکتور جنین را در معرض سطوح بالایی از کورتیزول قرار می دهند که یک گلوکوکورتیکوئید اندوژن است. تغذیه نامناسب و سطح استرس بالا سطح کورتیزول را در خون مادر بالا می برد و اثرات منفی را روی جنین بویژه عضلات باقی می گذارد. در واقع این کورتیزول موجب آتروفی و مقاومت انسولینی در عضلات می شود.

مطالعات نشان داده است که تعداد دسته جات فیبرهای عضلانی در زمان جنینی تعیین می شود و بعد از تولد بر میزان آن ها افزوده نمی شود اما بعد از تولد رشد عضلات با اضافه کردن پروتئین و هسته بیشتر به این فیبرها صورت می گیرد. هسته ها بوسیله سلول های بنیادی عضلانی اضافه می شوند که آن ها را سلول های اقماری نیز می نامند. این سلول های بنیادی تقسیم و ادغام می شوند. این سلول های بنیادی عضلانی موجب رشد عضلات طی تکوین جنینی می شوند. اما مطالعات جانوری نشان داده است که افزایش گلوکوکورتیکوئیدها اثراتشان روی عضلات را با اثر روی سلول های بنیادی عضلانی به جای می گذارند و مانع از افزودن پروتئین  و هسته به فیبرهای عضلانی از طریق این سلول های بنیادی می شوند. این امر به سطح گلیکوکورتیکوئیدها و مدت زمان در معرض این هورمون ها بودن طی بارداری بستگی دارد.

پایان مطلب/