پژوهشگران علوم پزشکی در انستیتو ملی سرطان مری لند امریکا می گویند نتایج یک مطالعه جدید تاکید می کند که استفاده از روش ( IVF ) در افزایش خطر ابتلا به سرطان های مرتبط با جنس زنان تاثیری ندارد.
گرچه لقاح مصنوعی با کاشتن تخمکهای باورشده (تخمها) برای مدت درازی در پرورش حیوانات مورد استفاده بوده است، اولین مورد موفقیت آمیز لقاح آزمایشگاهی در انسان که به تولد یک نوزاد انجامید، بوسیله پاتریک استپتو و آر جی ادوادز در انگلیس در سال 1978 به انجام رسید.
IVF به عنوان یک روش درمان ناباروری تنها هنگامی که مورد نظر قرار میگیرد، که ارزیابی دفیق در مورد علت ناباروری در زوج به عمل آمده باشد.
عملیات IVF شامل دریافت تخمک بالغ (که معمولا با مکش با سوزن با هدایت سونوگرافی انجام میشود) و قرار دادن تخمکها در محیط کشت در گرمخانه در آزمایشگاه، جمعآوری و آمادهسازی اسپرم و اضافه کردن آن به این محیط کشت است.
لقاح تخمک و اسپرم در آزمایشگاه معمولا در فاصله 12 تا 48 ساعت صورت میگیرد. رویان بالقوه تولید شده در یک محیط رشد قرار داده میشود و به طور دورهای زیر نظر قرار میگیرد تا مراحل تقسیم به دو سلول، چهار سلول و هشت سلول را بگذراند.
در طول این دوره، مادر هورمون پروژسترون دریافت میکند تا پوشش داخلی رحم او برای کاشتن رویان آماده شود. رویان که در این مرحله به آن "بلاستوسییست" میگویند، از طریق دهانه رحم به درون رحم آزاد میشود. در طی یک دوره سه و نیمروزه این بلاستوسیست درون محیط داخلی رحم شناور به نظر میرسد. اگر عمل موفقیت آمیز باشد، رویان بالاخره در دیواره رحم کاشته میشود و بارداری رخ میدهد.
هر مرحله IVF ممکن است دچار مشکلاتی شود، اما حساسترین و مشکلسازترین مرحله، مرحله کاشتهشدن موفقیتآمیز رویان وارد شده به رحم است.
یک توضیح ممکن است این باشد سلول تخم در آزمایشگاه با سرعت کمتری نسبت به سلول تخم درون بدن رشد میکند، و همچنین رشد تخم در آزمایشگاه و رشد بافت پوششی رحم مانند باروری طبیعی به طور دقیق هماهنگشده نیست.
استفاده از روش IVF تاثیری در افزایش خطر ابتلا به سرطان ندارد
پژوهشگران علوم پزشکی در انستیتو ملی سرطان مری لند امریکا می گویند نتایج یک مطالعه جدید تاکید می کند که استفاده از روش ( IVF ) در افزایش خطر ابتلا به سرطان های مرتبط با جنس زنان تاثیری ندارد.
روش آی وی اف ( IVF ) یا لقاح آزمایشگاهی برای کمک به باردار شدن در زنانی که با مشکلات بارداری مواجه هستند بکار می رود.
IVF که تحت عنوان باروری در محیط آزمایشگاه شناخته می شود یعنی کشت تخمک زن و اسپرم مرد در آزمایشگاه و سپس انتقال آمبریو تشکیل شده از طریق دهانه رحم به داخل حفره رحم.
دکتر لوئیس برینتون، رییس بخش اپیدمیولوژی هورمونی و تولید مثلی در انستیتو ملی سرطان مری لند در این باره گفته است که استفاده از روش IVF تاثیری در افزایش خطر ابتلا به سرطان ندارد و زنان نباید از این نظر نگرانی داشته باشند.
استفاده از داروهای تحریک کننده تخمک گذاری و یا تحریک تخمدانها برای تولید تخمک بخشی از روشهای درمانی به شیوه IVF هستند. برخی از متخصصان تاکنون تصور می کردند که این روش ها ممکن است خطر بروز سرطان را در زنان افزایش دهد اما تاکنون نتایج مطالعات در این زمینه ضد و نقیض بوده است.
در این مطالعه جدید متخصصان روی سوابق پزشکی ۶۷ هزار و ۶۰۸ زنی که بین سالهای ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۱ میلادی تحت درمان به روش IVF قرار گرفته بودند بررسی کرده و آنها را با ۱۹ هزار و ۷۹۵ زن دیگر مقایسه کردند که به دنبال روش هایی به جز IVF برای بارداری شدن بودند.
نتایج این بررسی ها نشان داد: میزان خطر احتمالی ابتلا به سرطان های پستان و بافت داخلی رحم (آندومتر) در زنانی که به روش IVF باردار شده اند هیچ تفاوتی با سایر زنان ندارد.
هرچند این مطالعه تاکنون در ابعاد بسیار کوچک انجام گرفته و برای دستیابی به نتایج قطعی تر انجام آزمایشات گسترده تر مورد نیاز است.
پایان مطلب/