در مطالعه ای که توسط محققان دانشگاه  Minnesota صورت گرفته است آن ها به بررسی چگونگی تاثیر پلی مورفیسم ژنیتیکی ارثی CD33 برروی نتایج بالینی بیماران acute myeloid leukemia (AML) درمان شده با نوعی داروی شیمی درمانی به نام gemtuzumab ozogamicin (GO)  پرداخته اند.GO متشکل از یک آنتی بادی ضد CD33 ویک cytotoxin به نام calicheamicin است. CD33  شاخصی است که بر روی سلول های سرطانی شده و لوکمیایی وجود دارد و ماده cytotoxin ماده ای است که برای سلول کشنده و سمی محسوب  می شود. این دارو توانایی اتصال به CD33 های موجود بر سطح سلول های لوکمیایی را دارد.زمانی کهGO داخل سلول های سرطانی می شودعامل cytotoxin  آزاد شده و با آسیب به DNA باعث مرگ سلول خواهد شد. در آزمایشات بالینی که اخیرا انجام شده دانشمندان نشان داده اند که GO باعث بهبود بیماری تنها در گروهی از بیماران می شود.دکتر Jatinder Lamba و همکارانش سه مورد از تنوع ژنیتیکی موجد در CD33 را در دو گروه از بیماران AML برررسی کرده اند. طبق نتایج به دست آمده تنها یک گروه از این بیماران به کمک  GO بهبود یافته اند.کشف این نکته در مورد دارویی مثل GO که پاسخ های ناهمنگنی را در بیماران در پی دارد بسیار حائز اهمیت است.
AML نوعی سرطان خون و مغز استخوان است که در بین سرطان های خونی کودکان رتبه دوم را داراست.و رایج ترین درمان آن شیمی درمانی است ولی درمان به سختی صورت گرفته وبه درمان های جدید و موثرتری و نیازاست.
هدف کلی این تحقیق به گفته محققان استفاده از اطلاعات ژنیتیکی برای پیش بینی پاسخ های مطلوب یا معکوس به یک داروی خاص است. در این صورت می توان درمانی با حداکثر کارایی و حداقل سمیت را برای هر فرد به کار برد.

نتایج  پژوهش دانشمندان دانشگاه Minnesotaدر نشریه Clinical Cancer Research به چاپ رسیده است .
پایان مطلب/