به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، به دور از نقش منفعلی که این مسیرها گاها بازی می کنند، این مطالعه نشان داده است که فعالیت متابولیکی به یکپارچه شدن پیام رسانی های سلولی برای کنترل طولانی شدن جنین و سرنوشت سلولی کمک می کند. این مطالعه نشان می دهد که باید به بازیگران اصلی تکوین جنینی یعنی مسیرهای پیام رسانی سلولی باید توجه بیشتری داشت. این مطالعه می تواند به درک بهتر فیزیولوژی سرطان کمک کند و هم چنین درها را به سمت درک بهتر نیازهای متابولیکی سلول های بنیادی باز می کند و موجبات مهندسی بافت بهتر و استفاده در طب بازساختی را فراهم می کند.

سلول های جانوری معمولا انرژی را با تجزیه اکسیژن تولید می کنند. اگر اکسیژن پایین باشد(مانند زمان ورزش)، سلول ها هنوز با تجزیه قند و از طریق گلیکولیز عمل می کنند. در فرایندی که آن را تحت عنوان اثر واربورگ می نامند، اغلب سلول های سرطانی استفاده شان از گلیکولیز را حتی اگر اکسیژن در دسترس باشد اضافه می کنند. محققین نشان داده اند که فعالیت متابولیکی واربورگ را در مراحل خاصی از تکوین جنینی نیز می توان مشاهده کرد اما تا کنون هدف آن ها در سلول های سرطانی و طبیعی مشخص نیست. محققین فرانسوی اثر گلیکولیز شبه واربورگ را در جنین های جوجه و موش و با رزولوشنی که پیش از این مشاهده نشده بود، بررسی کردند. جالب این بود که آن ها دریافتند که گلیکولیز در امتداد محور ستون فقرات در جوانه دمی به حداکثر می رسد، یعنی جایی که جنین مدت زمان زیادی را درگیر رشد است و این در حالی است که در بخش تنه یا میانه بدن رشد کمتر است. از طرف دیگر، آن ها دریافتند که اگرچه اثر واربورگ به تکثیر سلول های سرطانی کمک می کند اما گلیکولیز در جنین به معنی افزایش تکثیر سولی نیست و برعکس، گلیکولیز بالا به پیام رسانی های سلولی زیاد مصادف است. بویژه گلیکولیز در صورت دریافت دو پروتئین پیام رسان FGF‌ و Wnt بوسیله سلول ها افزایش می یابد. این سیگنال ها رشد سلولی و تمایز سلول های مزودرمی مجاور محوری به بافت عضلانی و اسکلتی را کنترل می کند. در برخی از سرطان ها این مسیرها متمایل به از تنظیم خارج شدن هستند. از طرف دیگر مناطق با گلیکولیز بالا بسیار اندک هستند و pH خارج سلولی اسیدی دارند که دقیقا مشابه چیزی است که در بسیاری از تومورهای سرطانی مشاهده می شود. این مطالعه نشان می دهد که بسیاری از جنبه های متابولیسم جنینی مشابه سلول های سرطانی است. این مشابهت می تواند نشان دهد که چه متابولیسم های شبه واربورگی در جنین های درحال تکوین وجود دارد که در سرطان نقش دارند و شاید بتوانند در آینده هدفی برای درمان سرطان باشند.

پایان مطلب/