به گزارش بنیان به نقل از Healthday، ملیسا مونرو و همکارانش در بنیاد تحقیقات پزشکی اوکلاهاما فاکتورهای مرتبط با تغییرات(بیمار شدن) را در 409 نفر از خویشاوندان افراد مبتلا به لوپوس اریتروماتوز سیستمیک را مورد بررسی قرار داده اند. آن ها دریافته اند در مدت زمانی که این بیماران تحت مراقبت بودند(میانگین شش سال و چهار ماه)، 11 درصد بستگان تحت تاثیر قرار نگرفته این بیماران نیز به شکل لوپوس اریتروماتوز سیستمیک طبقه بندی شده مبتلا شدند. بیشتر آنتی بادی های تخصصی برای لوپوس و بخش بالاتر خاص لوپوس اریتروماتوز سیستمیک، مربوط به نمرات پرسشنامه غربالگری بیماری بافت پیوندی(SLE-CSQ) در سطح پایه در خویشاوندانی مشاهده شد که به لوپوس اریتروماتوز سیستمیک طبقه بندی شده مبتلا شدند. افزایش سطح پایه میانجی های التهابی در پلاسما، شامل محرک لنفوسیت B،  فاکتور سلول های بنیادی(SCF) و شیموکین های مرتبط با اینترفرون در بین خویشاوندانی مشاهده شد که به لوپوس اریتروماتوز سیستمیک مبتلا شدند. البته این امر با کاهش معنادار برخی واسطه های تنظیم کننده مانند TGFβ، اینترلوکین10 و ... همراه است.

پایان مطلب/