به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، مطالعه ای بوسیله محققین دانشگاه های Northwestern‌ و شیکاگو نشان می دهد که ترکیب تکنولوژی های محتلف می تواند استخوان جمجمه را بازسازی کرده و از رشد عروق خونی در این ناحیه حمایت می کند و در ناحیه آسیب هیچ گونه بافت اسکاری شکل نمی گیرد. آسیب ها یا نقص های موجود در استخوان های جمجمه و چهره از نظر درمانی با چالش های زیادی مواجه هستند و اغلب جراحان ناچار به گرافت کردن استخوان گرفته شده از ناحیه لگن، دنده ها یا جای دیگر به این بیماران هستند که خود فرایندی دردناک است. این مشکلات اگر ناحیه آسیب دیده بزرگ باشد صد چندان می شود.

محققین دانشگاه های Northwestern‌ و شیکاگو، سلول های جمجمه موش را گرفته و آن ها را برای تولید یک پروتئین بالقوه(BMP9) که رشد استخوان ها را افزایش می دهد مهندسی کردند. سسپس آن ها از یک هیدروژل که به صورت یک داربست موقت عمل می کند برای انتقال  و در بر گرفتن این سلول ها در ناحیه آسیب دیده استفاده کردند. پروتئین BMP9 در مقایسه با سایر انواع BMPها، رشد سلول های استخوانی را بیشتر افزایش می دهد و به نظر می رسد موجب بهبود رگزایی در ناحیه آسیب دیده نیز می شود. هیدروژلی که در این مطالعه استفاده شد یک ماده مبتنی بر اسید سیتریک بود که PPCN-g نام دارد و به صورت مایع است و  زمانی که در دمای بدن قرار می گیرد به حالت ژل در می آید. زمانی که هیدروژل که در ابتدا به صورت مایع است و سلول های مهندسی شده مذکور را نیز در بر گرفته است به ناحیه اسیب دیده تزریق می شود، شکل ناحیه آسیب دیده را به خود می گیرد و به صورت ژل در می آید و این در حالی است که حاوی سلول هایی است که ناحیه آسیب دیده را با یک استخوان با کیفیت بازسازی می کنند و رگزایی صورت گرفته در آن ناحیه نیز مانع از تشکیل بافت اسکار می شود. در صورتی که بی خطر بودن این روش در مورد بیماران انسانی نیز به تایید برسد، در آینده ای نزدیک برای درمان بیمارانی که در حوادثی مانند تصادفات اتومبیل دچار تروما و آسیب های جمجمه ای شده اند، استفاده خواهد شد.

پایان مطلب/