به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این محققین در مطالعه تحت عنوان “In vivo evasion of MxA by avian influenza viruses requires human signature in the viral nucleoprotein” این موش تراریخته را توصیف کرده اند.

ویروس های آنفلوآنزای A می توانند زمانی که از خوک، پرنده و یا سایر گونه های جانوری به انسان منتقل می شوند، موجب شیوع بیماری های همه گیر ویرانگری شوند. برای عبور از سد گونه ای و تثبیت شدن در جمعیت های انسانی، سوش های آنفلوآنزا باید متحمل موتاسیون هایی شوند که به آن ها اجازه دهد به اجزای سیستم ایمنی انسانی از جمله پروتئین ایمنی ذاتی به نام MxA حمله کند. این پروتئین می تواند سلول های انسانی کشت شده را از تهاجم ویروس آنفلوآنزای پرندگان در امان دارد اما در برابر سوش هایی که توانایی آلوده کردن انسان را دارند، غیر موثر است.

برای بررسی این که آیا MxA سد مشابهی را برای آلودگی های بین گونه ای در in vivo نیز موثر است، محققین در مرکز ویروس شناسی دانشگاه فرایبورگ موش تراریخته ای را تولید کردند که بیش از این که MxA موشی را بیان کند، MxA انسانی را بیان می کرد. مشابه نتایج بدست آمده از سلول های انسانی کشت شده، موش های تراریخته به ویروس های آنفلوآنزای مرغی مقاوم بودند اما به ویروس های آنفلوآنزای با منشا انسانی حساس بودند.

تصور می شود MxA، با متصل شدن به نوکلئوپروتئینی که ژنوم ویروسی را کپسوله می کند، آنفلوآنزای A را هدف قرار می دهد و موتاسیون در این نوکلئوپروتئین با توانایی ویروس در آلوده کردن سلول های انسانی مرتبط است. آن ها نشان دادند که ویروس آنفلوآنزای مرغی مهندسی شده برای داشتن این موتاسیون ها قادر به آلوده کردن سلول های انسانی است و موجب بیماری در موش های تراریخته ای می شود که MxA انسانی را بیان می کنند.

بنابراین، MxA می تواند سدی در برابر آلودگی بین گونه ای آنفلوآنزای A باشد اما نکته ای که وجود دارد این است که ویروس ها می توانند با چند موتاسیون در نوکلئوپروتئین شان موجب آلودگی گونه های دیگر شوند. این موش تراریخته می تواند به مونیتور کردن خطرات بالقوه سوش های ویروسی نوظهور کمک کنند.

پایان مطلب/