به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، محققین دانشگاه ویسکونزین-مادیسون از پوسته سلول زدایی شده گیاهانی مانند جعفری، وانیل و ارکیده برای ایجاد داربست های سه بعدی و کشت سلول های بنیادی انسانی استفاده کرده اند تا بدین ترتیب رشد این سلول ها را بهینه سازند و یا در نهایت از آن ها به عنوان ایمپلنتی پزشکی استفاده کنند. این رویکرد جدید از ویژگی های بارز و موثر ساختارهای گیاهان مانند قدرت، استحکام، تخلخل، جرم کم و در نهایت مساحت سطح بالا استفاده می کند. استفاده از این داربست ها می تواند بر محدودیت مربوط به روش های موجود مانند پرینت سه بعدی یا داربست های سنتتیک غلبه کند. این گیاهان و مواد مشتق از آن ها به دلیل نسبت سطح به حجم بالایی که دارند و ساختار متخلخل شان می توانند طرح و ساختار بسیار مناسبی را برای انتقال مایعات فراهم کنند. تاکنون محققین علاوه بر جعفری و ارکید از گیاهان دیگری مانند بامبو، گوش فیل و وسبی نیز به عنوان گیاهانی که کیفیت ساختاری شان می تواند به تولید داربست هایی با ویژگی های دلخواه کمک کند و در زیست مهندسی بکار گرفته شود، استفاده کرده اند.تنوع وسیعی که در سلسله گیاهان وجود دارد موجب شده است که محققین به استفاده از آن ها در مهندسی بافت بیشتر مشتاق شوند.

این رویکرد جدید برای ساخت داربست برای مهندسی بافت به سلولز بستگی دارد که جزئی از دیواره سلولی گیاهان سبز است. محققین ویسکونزین توانسته اند روشی را برای سلول زدایی گیاهان با استفاده از مواد شیمیایی و باقی ماندن پوسته سلولزی ابداع کرده اند. در ادامه آن ها سلول های فیبروبلاستی را روی آن ها کشت دادند و مشاهده کردند که این داربست سلولزی باقی مانده به خوبی چسبندگی و رشد این سلول ها را حمایت می کند. هم چنین در بخشی دیگر از مطالعه آن ها نشان دادند که این داربست گیاهی به خوبی می تواند رشد سلول های بنیادی که بسیار به توپوگرافی حساس هستند را نیز حمایت می کند.

پایان مطلب/