به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، یکی از چالش هایی که محققین در زمینه سلول های بنیادی و مهندسی بافت با آن مواجه بوده اند، این است که این سلول ها چه زمانی باید به میزان لازم تکثیر شوند، کی باید تمایز یابند و بالغ شوند و چگونه برای رشد بافت های پیر و آسیب دیده مورد استفاده قرار گیرند.

برای جواب به این سوال، محققین روی دندان جلویی موش فوکوس کردند. این دندان ها به طور دائم در حال رشد هستند و یکی از ویژگی های بارز موجودات جونده و حفار محسوب می شوند. محققین نشان داده اند که در بخش درونی و عمقی آرواره، منبعی از سلول های بنیادی به عنوان بخشی از دندان وجود دارد که این رشد دائمی دندان ها را تضمین می کند.

در مورد انسان، با افزایش سن ما رفته رفته دندان ها دچار فرسایش می شوند و از نظر طبیعت وقتی شما دیگر دندانی در دهان نداشته باشید، خواهید مرد. اما در موش و برخی از جانوران دیگر از فیل گرفته تا برخی از پریمات ها، این دندان ها در حال رشد مداوم هستند. محققین در دانشکده دندانپزشکی UCSF سعی براین داشته اند که با مطالعه روی دندان های موشی به شناسایی اصول کلی مربوط به فرایند نوسازی بافتی بپردازند و با استفاده از آن راهکارهای ترمیمی مناسبی را در مورد انسان به کار گیرند.

آن ها در این مطالعه دریافتند که سیگنال هایی از بافت پیرامون دندان نیش موش ها ارسال می شود که مسئول بیدار شدن سلول های بنیادی دندانی آن ها است و موجب می شود این سلول ها رفته رفته به بافت دندانی بالغ تبدیل شوند. پیش از این محققین براین باور بودند که سلول های بنیادی به سیگنال های شیمیایی پاسخ می دهند و شروع به تکثیر و تمایز می کنند اما به نظر می رسد که برهمکنش جالب بین محیط فیزیکی و سلول هاست که آن ها را ترغیب می کند که دندان جدیدی را رشد دهند. دکتر هو و همکارانش دریافته اند که اینتگرین ها(پروتئین های غشایی دخیل در چسبندگی سلول) موجب شروع آبشار پیام رسانی درون سلول های بنیادی می شوند که موجبات تکثیر سریع تر آن ها را فراهم می کند. محققین این پیام رسانی را هنوز درک نکرده اند اما به نظر می رسد که سفتی یا نیروهای فیزیکی که روی سلول ها وارد می شود می تواند یکی از محرک های شروع این فرایند باشد.

پایان مطلب/