به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily، محققین سالک دریافته اند که علی رغم این که سلول های بنیادی پرتوان القایی شان از دوقلوهای همسان گرفته شده بود اما تفاوت های مهمی بین آن ها وجود داشت که نشان می دهد که همه تفاوت های موجود بین رده های سلولی iPS ریشه ژنتیکی ندارند.

سلول های بنیادی جنینی، سلول های بنیادی پرتوانی هستند که توانایی تمایز به هر نوع سلولی در بدن را دارند اما استفاده از آن ها با مشکلات اخلاقی همراه است اما در سال های اخیر سلول های بنیادی پرتوان القایی تا حد زیادی این مشکل را حل کرده اند اما علی رغم شباهت های موجود، محققین دریافته اند که سلول های بنیادی پرتوان القایی در اپی ژنتیک شان تفاوت هایی دارند. این مشخصه های اپی ژنتیکی بین سلول های بنیادی جنینی و سلول های بنیادی پرتوان القایی و حتی بین رده های مختلف سلول های بنیادی پرتوان القایی مشابه نیستند و در گذشته نیز دلیل این تفاوت ها معلوم نبود.

اگرچه دو قلوهای همسان ژن هایی مشابه با یکدیگر دارند اما اپی ژنوم آن ها(تگ های متیله چسبیده به DNA آن ها) بوسیله فاکتورهای محیطی که تا زمان بلوغ با آن مواجه بوده اند، تغییر کرده است. بازبرنامه ریزی سلول های پوستی مربوط به سه جفت دو قلوی بالغ نشان داد که بسیاری از این تفاوت ها و تغییرات اپی ژنتیکی طی بازبرنامه ریزی حذف می شوند اما با این حال هنوز هم تفاوت های اپی ژنتیکی کلیدی باقی می ماند که موجب تفاوت بین سلول های بنیادی جنینی و iPSCها می شود. زمانی که آن ها نگاهی عمقی به نقاطی از ژنوم انداختند که این تفاوت های اپی ژنتیکی وجود داشت مشاهده کردند که این موقعیت ها بیشتر در نزدیک جایگاه اتصال پروتئین تنظیمی MYC قرار دارند. پروتئین MYC یکی از مولکول هایی است که برای بازبرنامه ریزی iPSCها از سلول های بالغ استفاده می شود و احتمالا می تواند نشان دهد که چه جایگاهی در ژنوم می تواند به طور تصادفی طی فرایند بازبرنامه ریزی، متیله باقی بماند.

دو قلوها ما را قادر می سازند که به سوالاتی که پیش از این قادر به پاسخ دادن آن ها نبودیم پاسخ دهیم و در واقع نشان می دهند که طی بازبرنامه ریزی سلول های بالغ به سلول های پرتوان، اپی ژنتیک نیز به اندازه ژنتیک مهم است.

پایان مطلب/