به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، پروتئین Scrib، بسته به نوع سرطان هم به صورت سرکوب کننده تومور و هم به صورت یک انکوژن یا سرطان زا عمل می کند. در مورد سرطان کبد این پروتئین از لایه خارجی محافظ سلول ها خارج شده و وارد لایه داخلی می شود. درون این لایه، بیان آن افزایش می یابد و بیان سه انکوژن مهم کبدی را سرکوب می کند.

در این مطالعه، دکتر ساتیا انده و همکارانش در مرکز سرطان جورجیا برای اولین بار دریافته اند که در سرطان کبد، Scrib می تواند زمانی که سلول سرطانی می شود به هسته یا سیتوپلاسم سلول تغییر مکان دهد. معمولا Scrib در غشای سلول قرار دارد و به ایجاد قطبیت سلولی کمک می کند که اساسا در حفظ اجزای سلولی نقش دارد و به نوعی سازماندهی لازم برای عملکرد هر کدام از این اجزا که شامل غشا، سیتوپلاسم و هسته است را فراهم می آورد. اما همان طور که گفته شد در سرطان کبد،  مقداری از Scrib در غشای سلول باقی می ماند و بقیه ابتدا به سیتوپلاسم و سپس هسته تغییر مکان می دهند. در هسته، این پروتئین بیان پروتئین های انکوژن Yap1، c-Myc و سیکلین D1 را سرکوب می کند. اما در مطالعات موشی، محققین نشان داده اند که سطوح بالای Scrib نقش سرکوب کنندگی تومور کبدی را دارد و سطح پایین این پروتئین منجر به افزایش رشد تومور می شود. آنده و همکارانش براین باورند که می توان در آینده ای نزدیک از ژن درمانی برای افزایش سطح Scrib در سلول های سرطانی و به عنوان یک استراتژی سرکوب سرطان استفاده کرد.

پایان مطلب/