به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress،  این مطالعه که در دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد صورت گرفته است نشان می دهد که موش هایی که تحت تحریک با پروتئین HGF قرار می گیرند، بعد از آسیب عملکردشان خیلی سریع تر احیا می شود، پوست آن ها سریع تر بهبود می یابد و حتی موهای تراشیده شده پیرامون منطقه آسیب دیده نیز سریع تر شد می کنند. استفاده از قدرت این پروتئین می تواند در آینده ای نزدیک به بیماران کمک کند که بعد از جراحی ها سریع تر بهبود یابند و سلول های بنیادی پیر را با سلول های بنیادی جوان جایگزین کنند.

به طور طبیعی سلول های بنیادی خاص بافت در نوعی مرحله خفته یا خاموش قرار دارند و تا زمانی که نیاز نباشد تقسیمی انجام نمی دهند. با دریافت سیگنالی مانند آسیب، این سلول ها به حالت "آماده باش" در می آیند و آماده برای فعال شدن و ترمیم آسیب می شوند. به نظر می رسد که در مورد آسیب عضلانی، این آسیب موجب آزاد سازی فاکتور رشد هپاتوسیتی(HGF) می شود که تا فواصل دور منتشر می شود و سلول های بنیادی خاموش را فعال می کند. به نظر می رسد که این پروتئین در فضاهای بین سلول ها و بافت های عضلانی به صورت غیر فعال قرار دارند و با دریافت سیگنال های ناشی از آسیب، سلول های بنیادی را به حالت آماده باش  در می آورد.

در بخشی از این مطالعه پروفسور رودگر و همکارانش سروم خون جانوران آسیب ندیده را یا سروم خون جانوری که عضلات آن آسیب دیده بودند جایگزین کردند. بعد از 2.5 روز، آن ها دریافتند که سلول های بنیادی در جانور گیرنده به حالت آماده باش در آمد و بعد از این که سروم خون جانور آسیب دیده را دریافت کرد، اولین تقسیمات سلولی را انجام داد.

محققین دریافتند که سروم جانور آسیب دیده، سطح HGF مشابه سروم گروه کنترل دارد. با این حال سطح پروتئین HGFA که HGF را به تقسیم کردن آن به دو قسمت فعال می کند، افزایش می یابد. تیمار کردن سروم با آنتی بادی که فعالیت HGFA را بلوک می کند می تواند مانع از مزایای ریکاوری ناشی از پیش تیمار شود.

 در مطالعه ای دیگر، قرار دادن جانور در معرض یک دوز درون سیاهرگی از HGFA به تنهایی دو روز قبل از آسیب می تواند به ریکاوری سریع تر جانور کمک کند. محققین در ادامه به دنبال این هستند که نقش احتمالی HGF و HGFA در پیری را بررسی کنند.

پایان مطلب/