انعطاف پذیری در تعیین جنسیت نوعی رت
سلول های بنیادی پرتوان القایی مشتق از دم رت خاردار ماده(female spiny rat) می تواند به سلول های زایای نر و ماده تمایز یابد و این می تواند راه گریزی برای جلوگیری از انقراض این گونه در معرض خطر انقراض باشد.
امتیاز:
به گزارش بنیان به نقل از the-scientist.com، در اغلب پستانداران، ماده ها داری دو کروموزوم X هستند و نرها تنها یک کروموزومX دارند. اما هم رت های ماده و هم رت های نر Amami Spiny با نام علمی Tokudaia osimensis دارای تنها یک کروموزوم X هستند. این نوع رت بومی جزایر ژاپن است.
در مطالعه ای که اخیرا دکتر آراتا هوندا و همکارانش در دانشگاه میازاکی با استفاده از فیبروبلاست های مشتق از دم جنس ماده این رت ها انجام داده است، این فیبروبلاست ها را به سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) تبدیل کرده است. این سلول ها قادر به تمایز به سلول های زایای هر دو جنس نر و ماده در بدن یک موجود میزبان که یک کایمرای موش- رت خاردار بود، شدند. در این مطالعه، آن ها نشان داده اند که کایمراها می توانند سلول های iPSشان را از گونه های در حال انقراض بگیرند و نشانه هایی از تولید گامت ها از سلول های اهدایی را نشان می دهند که این پتانسیل را دارد که به عنوان روشی برای حفظ گونه ها استفاده شود.
در این مطالعه، محققین سلول های فیبروبلاست مشتق از دم رت ماده را کشت دادند و توانستند از آن ها رده های iPSC مختص T.osimensis را تولید کنند. آن ها این سلول ها را وارد بلاستوسیست موش ها کردند و سپس آن ها را به رحم موش ها مادر منتقل کردند. آن ها iPSCهای تزریق شده را با استفاده از مارکر فلورسنس ردیابی کردند و تعیین کردند که حدود یک چهارم جنین ها و نوزادان کایمرا شدند. زمانی که آن ها کایمراهای بالغ را ارزیابی کردند مشاهده کردند که iPSCها در بافت های متعددی وجود دارند که به صورت لکه های قهوه ای در پوست و موش رت های خاردار بروز کرد. هم چنین این iPSCها در اسپرماتید و اووسیت نیز وجود داشتند اما تعداد این سلول های زایی مشتق از iPSCهای رت خاردار بسیار اندک بود.
در این مطالعه محققین توانستند با موفقیت iPSCهای طبیعی را از T.osimensis و کایمراهای با سلول رت خاردار در سراسر بدنشان تولید کردند. iPSCهای T.osimensis ماده می تواند به عنوان سلول زایای نر در بیضه موجود بین گونه ای بالغ زنده بماند. اما ایا این سلول ها زایا عملکرد نیز دارند یا خیر؟ به دلیل کارایی پایین این روش، محققین نتوانستند سلول های حاصل را از نظر عملکردی بودن برای بقا بررسی کنند.
هوندا و همکارانش در صدد هستند که کارایی تولید سلول های زایا را افزایش دهند. هم چنین آن ها درصدد هستند که این روش را از حالت استفاده از کایمراها خارج کنند و به استفاده از آن ها در ظروف آزمایشگاهی روی بیاورند تا بتوانند نسلی از تخمک ها، اسپرم و در نهایت جنین های مربوط به رت های Amami spiny بدست آورند.
پایان مطلب/