به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مطالعه ای جدید محققین دانشگاه یو سی سان فرانسیسکو نشان داده اند که آنتن های کوچک سلولی به نام مژه ها روی سلول های چربی سازی که بین سلول های عضلانی بوجود می آیند، وجود دارند که نقش کلیدی را در تغییر شکل عضلات به چربی بازی می کنند.

این یافته ها که در مطالعات موشی بدست آمده است ارتباط پیش از این ناشناخته ای را بین مژه ها و خودنوزایی بافتی نشان می دهد. این درک مولکولی جدیدی می تواند موجب چشم اندازهای جدیدی در طب بازساختی شود و روزی محققین را قادر به بهبودی خودنوزایی عضلانی طی پیری و بیماری بسازد.

سطوح بالای چربی بین عضلانی ارتباط مستقیم با کاهش توان عضلانی و قابلیت تحرک دارد و این را در بیماری دیستروفی دوشن نیز می توان مشاهده کرد. این مژه ها به عنوان آنتن های سلولی، سیگنال های مولکولی را از سلول های مجاور دریافت می کنند و این سیگنال های محیطی را در قالب نور، دما، تعادل نمکی و جاذبه به سلول منتقل می کنند.

پیش از این محققین نشان داده بودند که زمانی که عضلات آسیب می بینند، سلول های چربی ساز که کنار سلول های عضلانی زندگی می کنند و پیش سازهای فیبرو/آدیپوژنیک(FAP) نام دارند، تقسیم می شوند و به سلول های چربی تبدیل می شوند. به نظر می رسد برخلاف سلول های عضلانی، این پیش سازهای چربی ساز دارای مژه های اولیه روی سطح شان هستند. در زمان آسیب دیدگی بر تعداد این پیش سازهای مژه دار افزوده می شود و این حاکی از نقشی است که ممکن است مژه ها در تشکیل چربی ها بازی می کنند.

این محققین دو مدل موشی آسیب عضلانی(آسیب عضلانی ناشی از تزریق یک عامل آسیب رسان و دیگری آسیب عضلانی مزمن و ناشی از حالتی مانند دیستروفی) را مورد تست قرار دادند و مشاهده کردند که بلوک کردن توانایی پیش سازهای فیبرو/آدیپوپژنیک در تشکیل مژه ها موجب می شوند که تشکیل چربی در عضلات آهسته شود و این کاهش چربی به بازسازی عضلانی کمک می کند.

پایان مطلب/