به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین در مطالعه ای جدید به مولکولی کلیدی اشاره داشته اند که فیبرهای عصبی آسیب دیده را در ماهی ها تحریک به بازسازی خودشان می کند. ای

گورخرماهی توانایی قابل توجهی برای ترمیم اعصابش و بدست آوردن توانایی کامل حرکتی اش ظرف مدت چهار هفته بعد از آسیب دارد. مطالعات نشان داده اند که این موجود می تواند ارتباطات عصبی از دست رفته اش را در طناب نخاعی احیا کند و اینک در مطالعه ای جدید محققین دانشگاه ادینبورگ مکانیسمی کلیدی را کشف کرده اند که به رشد مجدد این ارتباطات عصبی کمک می کند. آن ها دریافته اند که بعد از آسیب، سلول های ترمیم کننده زخم موسوم به فیبروبلاست به جایگاه آسیب حرکت می کنند. این فیبروبلاست ها مولکولی به نام کلاژن 12 را تولید می کنند که ساختار ماتریکس حمات کننده فیبرهای عصبی را تغییر می دهد. این موجب می شود که فیبرهای آسیب دیده به سمت جایگاه آسیب حرکت کنند و ارتباطات عصبی از دست رفته را احیا کنند. سیگنال Wnt در ترغیب فیبروبلاست ها در ساخت و ترشح کلاژن 12 دخالت دارد. درک این سیگنال ها و این مکانیسم های ترمیمی می تواند منجر به ایجاد درمان هایی برای طناب نخاعی آسیب دیده شود.

مطالعات نشان داده است که در انسان و سایر پستانداران، ماتریکس پیرامون جایگاه آسیب، مانع از رشد مجدد اعصاب به سمت جایگاه می شود و در نتیجه برداشتن با تعدیل کردن این مانع فیزیکی-بیوشیمیایی می تواند راه حل درمانی را برای افراد ضایعه نخاعی ایجاد کند.

پایان مطلب/