به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، محققین دانشگاه UC سان فرانسیسکو نشان داده اند که آنتن های سلولی یا مژه ها(cilia) که روی سلول های تشکیل دهنده چربی قرار گرفته بین فیبرهای عضلانی قرار دارند، نقش کلیدی را در تبدیل عضله به چربی تبدیل می شود.

در مطالعات موشی صورت گرفته، محققین ارتباط پیش از این ناشناخته ای را بین این مژه ها و نوزایی بافتی نشان داده اند و براین باورند که این یافته مولکولی می تواند به ایجاد راهکارهای درمانی و بازسازی کننده برای درمان بیماری های عضلانی کمک کند. مطالعات نشان داده است که سطوح بالای چربی بین عضلانی یکی از دلایل از دست دادن قدرت عضلانی و مختل شدن توانایی های حرکتی و پیر شدن افراد است.

مطالعات بیشماری صورت گرفته است که نقش این مژه ها را در موجودات مختلف نشان داده است و در مورد انسان نیز مطالعات نشان داده است که این مژه ها در مراحل اولیه تکوین مانند تشکیل دست ها و پاها نیز نقش دارد. اما در این مطالعه جدید دکتر ریتر و همکارانش در UC سان فرانسیسکو نشان داد که این مژه ها در توانایی ترمیمی عضلات نقش دارند. آن ها نشان داده اند که در زمان آسیب عضلانی، سلول های تشکیل دهنده چربی که در کنار سلول های عضلانی قرار دارند، پیش سازهای فیبرو/آدیپوژنیک(FAPs) نام دارند که تقسیم می شوند و به سلول های چربی تمایز می یابند. این مطالعه نشان داده است که برخلاف سلول های عضلانی این FAPها، دارای مژه های اولیه هستند و آسیب عضلانی موجب افزایش میزان پیش سازهای فیبرو/آدیپوژنیک دارای مژه می شود. این مشاهدات نشان می دهد که این مژه ها ممکن است نقش مهمی را در تشکیل چربی داشته باشند. برای تست این فرضیه، محققین دو مدل موشی را برای آسیب عضلانی حاد و مزمن مورد استفاده قرار دادند. بلوک کردن ژنتیکی توانایی FAPها برای ایجاد مژه، موجب شد که میزان اندکی چربی در بین سلول های عضلانی در هر دو مدل ایجاد شود. هم چنین آن ها نشان دادند که از دست دادن مژه ها نه تنها منجر به از دست رفتن چربی می شود بلکه به بازسازی عضلات نیز کمک می کند. محققین براین باورند که این مژه ها و این سلول های می توانند هدفی برای افزایش توانایی ترمیمی عضلات بعد از آسیب باشند.

پایان مطلب/