به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، محققین در مرکز پژوهش و کاربرد سلول های iPS در دانشگاه کیوتو موسوم به CiRA گزارش کرده اند که میمون های دارای علایم بیماری پارکینسون دو سال بعد از این که نورون های مشتق از سلول های iPS انسانی را دریافت کردند، بهبود قابل توجهی را نشان دادند. این مطالعه که در Nature به چاپ رسیده است، مرحله نهایی مطالعات مربوط به درمان های مبتنی بر سلول های iPS در بیماری های تخریب کننده عصبی است که قبل از استفاده بالینی انجام پذیرفته است.

طی بیماری پارکینسون، نورون های دوپامینرژیک تولید کننده دوپامین تخریب می شوند و مطالعات مختلف نشان داده است که پیوند نورون های دوپامینرژیک مشتق از سلول های جنینی می توانند این بیماری را درمان کنند. اما استفاده از سلول ها و بافت های جنینی خود با چالش هایی روبرو است و به همین منظور محققین بسیاری به دنبال استفاده از سلول های iPS برای تولید بافت های مورد نیاز بوده اند.

مراحل اولیه این مطالعه نشان داده بود که نورون های دوپامینرژیک مشتق از سلول های iPS به همان اندازه نورون های دوپامینرژیک مشتق از مغز میانی جنینی مناسب هستند. به دلیل این که سلول های iPS راحت تر بدست می آیند می توان آن ها را برای استفاده در درمان استاندارد سازی کرد. برای تست بی خطر بودن این نورون های دوپامینرژیک مشتق از iPSC ها، این سلول ها به مغز میمون های مدل برای پارکینسون پیوند شدند. نتایج مطالعه نشان داد که کیفیت سلول های پیوند شده بیش از تعداد آن ها اهمیت دارد و در واقع موجب بقای بیشتر آن ها می شود. بررسی ها نشان داد که 11 ژن روی کیفیت سلول ها برای تبدیل شدن به نورون های دوپامینرژیک اهمیت دارند که یکی از مهم ترین آن ها Dlk1 است که می تواند به عنوان یک مارکر پیش بینی کننده کیفیت سلولی برای نورون های دوپامینرژیکی قابل پیوند استفاده شود. در حال حاضر این سلول های بنیادی در بهبود علایم مربوط به پارکینسون در این میمون های مدل موفق نشان داده اند و محققین امیدوارند با رسیدن به قطعیت در مورد مناسب بودن این سلول ها(از نظر بی خطر بودن و کارایی)، از آن ها در مطالعات بالینی انسانی استفاده کنند.

پایان مطلب/