به گزارش بنیان به نقل از stemcellsnews، در این مطالعه محققین میکرووزیکول های مشتق از این سلول های بنیادی را بلافاصله بعد از پیوند کلیوی به صورت درون وریدی به رت ها تزریق کردند و در زمان های 24 ساعت، 48 ساعت، یک و دو هفته بعد از پیوند این رت ها را کشتند. در ارزیابی هایی که با استفاده از تکنیک الایزا صورت گرفت، محققین فاکتور وون ویلبراند(vWF)، فاکتور نکروز توموری آلفا(TNF-α) و اینترلوکین 10 را در سروم آن ها تعیین کردند. ارزیابی های کلی نشان داد که رت های تیمار شده با میکرووزیکول های مشتق از سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از ژله وارتون بر بقا و عملکرد کلیوی می افزایند. علاوه براین، این سلول ها موجب کاهش آپوپتوز سلولی شدند، تکثیر سلولی را افزایش دادند و از میزان التهاب کلیوی کاستند. نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از این میکرووزیکول ها بلافاصله بعد از پیوند کلیوی می تواند از میزان التهاب و نارسایی کلیوی هم در شرایط حاد و هم در شرایط مزمن بکاهد. این محققین در گام بعد استفاده از این سلول ها را در مدل های جانوری بزرگ تر(خوک و پریمات های غیر انسانی) تست خواهند کرد.

پایان مطلب/