به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، غشای موکوسی مجرای معدی روده ای فوقانی محل سلول های بسیار تخصص یافته ای به نام سلول های انترواندوکرینی هستند که به طور دائم محتویات روده های ما را آنالیز می کنند. طی یک وعده غذایی، آن ها هورمون های سیری را به جریان خون آزاد می کنند که سیگنال هایی را به بدن می دهند که مقدار غذایی کافی مصرف شده است و فرد می تواند خوردن را متوقف کند. حس سیری در سیستم عصبی مرکزی ایجاد می شود.

در مقایسه با افراد لاغر، آزاد سازی هورمون های سیری در افرادچاق کاهش یافته است. بعد از جراحی های کوچک کردن شکم مانند بای پس معدی یا گاستروکتومی، آزادسازی این هورمون ها مجددا افزایش می یابد. محققین دانشگاه بازل و لیورپول به دنبال یافتن دلیلی برای این کاهش آزاد سازی هورمون های سیری نمونه های معدی روده ای مربوط به 24 فرد لاغر و 30 بیمار چاق را قبل و بعد از جراحی لاغری ارزیابی کردند. آن ها دریافتند که تعداد سلول های انترواندوکرینی در افراد چاق به طور معناداری در مقایسه با افراد با وزن طبیعی پایین تر است. این منجر به آزاد سازی کاهش یافته هورمون سیری می شود که خود اشتها را تحت تاثیر قرار می دهد. در افراد چاق الگوی بیان فاکتورهای رونویسی مسئول تکوین سلول های انترواندوکرینی از سلول های بنیادی نیز تغییر می کند. بعد از جراحی، تعداد سلول های انترواندوکرینی و الگوی فاکتورهای رونویسی تقریبا به طور کامل احیا می شود. متاسفانه افراد چاق اغلب دچار بیماری هایی می شوند که منجر به مرگ آن ها می شود و این مطالعه نشان می دهد علاوه بر فاکتورهای متابولیکی، تفاوت های ساختاری و مولکولی نیز بین افراد چاق و لاغر وجود دارد که می تواند روی احساس اشتها و سیری آن ها اثر بگذارد.

پایان مطلب/