به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مطالعه ای که در دانشگاه استنفورد صورت گرفته است، محققین پیشنهاد کرده اند که هر نتیجه گیری که از عملکرد سلول های بنیادی بر مبنای سلول های بنیادی جداسازی شده و کشت شده در آزمایشگاه بدست آمده است، به دلیل این که بیولوژی این سلول ها طی جداسازی عوض می شود، باید مجددا بازنگری شود. به عقیده این محققین، زمانی که سلول های بنیادی جداسازی می شوند، سطح مولکول های RNAی خاصی افزایش می یابد و این در حالی است که سطح بسیاری از مولکول های RNA نیز کاهش می یابد.

بسیاری از مطالعاتی که در گذشته صورت گرفته است به میزان بسیار زیادی متکی به سلول های بوده اند که از محیط طبیعی شان در جانوران یا انسان جداسازی شده اند و از طریق تکنیک FACS خالص سازی شده اند و سپس عملکرد، بیولوژی و محتوای RNA آن ها مورد بررسی قرار گرفته است. اما در این مطالعه جدید دکتر راندو و همکارانش از تکنولوژی جدیدی استفاده کرده اند که اجازه نشان دار کردن اختصاصی مولکول های RNA‌، درست در لحظه بوجود آمدنشان در سلول های بنیادی عضلانی موش را می دهد. این مولکول ها می توانند خیلی سریع استخراج شوند و الگوهای بیان ژنی مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج نشان داد برخلاف آن چه تصور می شود، سلول های بنیادی عضلانی بسیار فعال هستند. جالب این بود که بسیاری از RNAهایی که بوسیله سلول های بنیادی عضلانی در in vivo تولید می شوند، یا قبل از این که پروتئین تبدیل شوند تجزیه می شوند و یا این که پروتئین هایی تبدیل می شوند که خیلی سریع تخریب می شوند و این به نوعی یک شوک هدر دادن انرژی برای سلول محسوب می شود. این مطالعه نشان می دهد که آن چه ما از حالت خفتگی متصوریم در حالت واقعی کاملا متفاوت است و در شرایط in vitro، بسیاری از رونوشت های ژنی موجود در in vivo‌ از دست می روند و یا این که قادر به تولید پروتئین نیستند. به عقیده این محققین بسیاری از مولکول های RNA‌ موجود در سلول ها در شرایط آزمایشگاهی، آن هایی هستند که در استرس سلولی و یا تکثیر سلولی دخیل هستند و برعکس آن هایی که در شرایط in vivo‌وجود دارند، آن هایی هستند که در حفظ وضعیت خاموشی یا خفتگی سلول ها نقش دارند. در واقع در زمان جداسازی سلول ها از نیچ اصلی شان در بدن، بسیاری از این RNAها را از دست می دهند.

پایان مطلب/