به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، درمان های سرکوب کننده ایمنی در مهار رد حاد پیوند موثر هستند. با این حال، مرگ و میر و مشکلات زیادی به دلیل استفاده طولانی مدت از این سرکوب کننده های ایمنی وجود دارد. بنابراین، هدف اصلی در پیوند رسیدن به تلورانس یا تحمل در پیوندهاست که آن را به صورت پذیرفتن اندام اهدایی بدون استفاده از سرکوب ایمنی تعریف می کنند.

لورنزو گالون و همکارانش در دانشگاه Northwestern به مطالعه بیمارانی پرداخته اند که تلورانس در آن ها بوسیله ایجاد وضعیتی دائم از کایمریسم اهدا کننده ایجاد می شود. کایمریسم وضعیتی است که در آن سلول های بنیادی مغز استخوان مشتق از دو فرد متفاوت از نظر ژنتیکی به طور همزمان وجود دارد. تزریق سلول های مغز استخوان اهدایی در گیرندگان پیوند اندام می تواند منجر به کایمریسم شوند که متعاقب آن می توانند منجر به تلورانس برای بافت و اندامی از اهدا کننده مشابه شوند.

در گزارشی که لورنزو و همکارانش ارائه کرده اند به ارزیابی مکانیسم های محیطی پرداخته اند که به موجب آن بیماران دچار تلورانس خاص اهدا کننده شده اند. آنالیز بیان ژنی نمونه های بافتی بدست آمده از کلیه بیماران سازگار، محققین فقدان پاسخ های ایمنی فعال به بافت های اهدایی را در سطح مولکولی در کلیه های سازگار بررسی کردند. آن ها افزایش بیانی از ژن های دخیل در مسیرهای مرتبط با پیام رسانی و فعال رسانی گیرنده های سلولی را مشاهده کردند که پیشنهاد کننده یک تنظیم ایمنی فعال از سلول های B‌در گیرندگاه کایمریک پیوند کلیه در آن ها است. این اولین بار است که مسیرهای مولکولی دخیل در اندام های پیوندی بیماران تلورانس کایمریک نشان داده می شود. داده های بدست آمده از این مطالعه می تواند نه تنها به مونیتور کردن طولانی مدت بیماران کمک کند بلکه می تواند به شناسایی بیماران سرکوب ایمنی شده مزمن که کلیه هایشان سطح بالایی از کایمریسم را نشان می دهند، استفاده شود.

پایان مطلب/