درمان سرطان پروستات با نانوذرات حامل آر.ان.ای
محققان آمریکایی روش تازهای برای درمان سرطان پروستات حاد ارائه کردهاند. در این روش از نانوذرات به عنوان حامل داروی مبتنی بر RNA استفاده شده است.
امتیاز:
به گزارش بنیان به نقل از ایسنا، در بیماری سرطان پروستات، سلولهای سرطانی میتوانند نسبت به روشهای درمان رایج نظیر شیمیدرمانی مقاوم شده و در نتیجه قدرت تهاجمی بیشتری به دست آورده و با سرعت بالاتری نسبت به قبل گسترش یابند.
اخیرا یک تیم تحقیقاتی از دپارتمان داروسازی دانشگاه تمپل به دنبال استفاده از فناوری نانو جهت درمان سرطان پروستات در مراحل حاد و پیشرفته آن است.
«هو لون وانگ» که استادیار دپارتمان داروسازی این دانشگاه است، موفق به دریافت حمایت مالی 1.58 میلیون دلاری از موسسه ملی سلامت شده است که باید در طول 5 سال این پروژه را به انجام رساند. در این پروژه او از نانوذرات به عنوان حاملین دارو استفاده میکند تا داروی مبتنی بر RNA را درون سلول سرطانی رهاسازی کند.
«وانگ» میگوید: سرطان یکی از بیماریهایی است که به سرعت میتواند در برابر دارو مقاومت پیدا کند، بنابراین ما از داروی مبتنی بر RNA استفاده کردیم تا مسیری را که موجب پدیدار شدن خواص ضد دارویی در سلول میشود، مسدود کنیم. همچنین با این دارو میتوان قدرت تهاجمی سلولهای سرطانی را کاهش داد، با این کار سرعت رشد سلولهای سرطانی به شدت کاهش مییابد.
اثر این دارو بسیار کوتاه است، به طوری که در مدت 2 تا 4 روز کاملا تاثیر آن از بین میرود، همچنین این دارو بسیار ناپایدار است. از سوی دیگر این دارو میان سلولهای مختلف تفاوتی قائل نیست، بنابراین با وارد شدن به بدن به سراغ تمام اندامها خواهد رفت.
با این نانوذرات میتوان سیستم رهاسازی دارو را به نحوی بهبود داد که طول عمر آن به 7 تا 10 روز برسد و همچنین این سیستم قادر است دارو را با دقت بالایی به سلولهای سرطانی ببرد؛ در نتیجه دارو مستقیما وارد سلول سرطان پروستات میشود.
«وانگ» در آزمایشگاهی کار میکند که روی مقاومت دارویی تحقیق میکنند، او طی چند سال گذشته روی رهاسازی داروی ایدز درون مغز تحقیق میکرده است. این اولین بار است که او روی رهاسازی داروهای مبتنی بر RNA برای درمان سرطان پروستات تحقیق می کند. او قصد دارد در مراحل دیگر این پروژه روی ترکیب داروی شیمیدرمانی با این دارو و استفاده از سیستم نانوذرات برای رهاسازی، کار کند. او معتقد است که با این کار میتوان اثربخشی داروهای شیمیدرمانی را به شدت افزایش داد.
پایان مطلب/