به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، به گفته محققین این مطالعه آن سعی دارند که هیدروژل های بارگیری شده با سلول های بنیادی را تولید کنند که بوسیله فیبرهایی حمایت می شوند. چنین ساختاری را می توان به وجود میلگرد درون سیمان در ساختمان سازی تشبیه کرد. هدف آن ها ایجاد یک روش جدید، ارزان و موثر برای ساختن الگوهای فیبری پلیمری سه بعدی با رزولوشن و تکرار پذیری بالا روی مواد غیر رسانا برای مهندسی بافت بوده است که قابلیت استفاده بوسیله پرینترهای سه بعدی را نیز داشته باشند. روشی که آن ها استفاده کرده اند ترکیبی از پرینت سه بعدی و الکتروریسی بوده است.

در حال حاضر، تقریبا همه بافت های پیوندی پیچیده از قلب و کلیه گرفته تا تاندون ها از اهدا کننده های زنده و مرده بدست می آیند و به همین دلیل محققین به دنبال یافتن راهی برای رشد بافت های جایگزین با روش های ارزان قیمت هستند. در این راستا، ترکیب پرینت سه بعدی و الکتروریسی برای تولید داربست های مورد نیاز برای مهندسی بافت می تواند تولید عضلات و تاندون  یا تاندون و غضروف را در ترکیب با یکدیگر میسر سازد. برای تولید این ریز فیبرها، محققین از یک الکتروریس برای جایگزینی نازل خروجی پرینتر سه بعدی استفاده کردند. این پرینتر می تواند الگوی دقیقی از فیبرها را به منظور ایجاد داربست هیدروژلی برای رشد سلولی رسوب دهد. زمانی که بافت به اندازه کافی رشد کرد؛ داربست حل شده و تنها یک بافت ساختار بندی شده مناسب را برای استفاده باقی می گذارد. اگر دو بافت متفاوت (مانند عضله و تاندون) مورد نیاز باشد، پرینتر سه بعدی می تواند الگوی ریسیدن را تغییر دهد و بدین ترتیب چینش مورد نظر با استفاده از سلول های مناسب صورت می گیرد.

پایان مطلب/