به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در این مطالعه دکتر ساکو و همکارانش در سانفورد، برای اولین بار، سلول های بنیادی عضلانی را در محیط طبیعی خودش در بافت با رزولوشنی در حد تک کلون بررسی کرده اند . این امر به آن ها اجازه داده است که هتروژنی(ناهمگونی) دینامیک سلول ها را مورد بررسی قرار دهند، انعطاف پذیری آن ها در پاسخ به ورزش، آسیب و یا فرسایش و پارگی عضلانی که طی پیری رخ می دهد را اندازه گیری کنند. با استفاده از این رویکرد آن ها تفاوت های جالبی را در درجه ای که سلول های بنیادی می توانند ناهمگونی شان را حفظ کنند مشاهده کردند.

سلول های بنیادی عضلانی بالغ برای ترمیم و بازسازی عضلانی در سراسر زندگی ضروری هستند. این سلول ها بین فیبرهای عضلانی قرار دارند و به عنوان یک جمعیت ناهمگون، برای حفظ جمعیت سلول های بنیادی نیاز به خود نوزایی و تمایز به سلول های میوژن(عضله زا) دارند. آن ها می توانند تکثیر شده، تمایز یافته و با یکدیگر ادغام شوند و فیبرهای عضلانی جدیدی را بوجود آورند.

در تلاش برای مطالعه نحوه پاسخ دهی این سلول های بنیادی عضلانی به پیری، ساکو همکارانش از تکنولوژی موسوم به ردیابی چند رده ای in vivo برای ردیابی ظرفیت خودنوزایی و ردیابی سلول های حاضل تقسیم هر سلول بنیادی عضلانی استفاده کردند. آسیب های مکرر عضلانی موجب می شود که این سلول ها راندهای متعددی از ترمیم را متحمل شوند و در بیماری هایی مانند دیستروفی عضلانی نیز تصور همین بوده است. اما نتایج بدست آمده از مطالعه ساکو نتایج کاملا متفاوت و برخلاف انتظاری را نشان داد: سلول های بنیادی عضلانی پیر دسته بندی سلولی متنوعی را در ذخیره کلی سلولی شان نشان می دهند، اما برخلاف آن قادر به تکثیر و ازدیاد کافی نیستند. نتیجه این امر بعد از آسیب تا حدی متغیر است و این مطالعه نشان داده است که دینامیک منبع سلول های بنیادی عضلانی طی فرایند پیری در مقایسه با زمان آسیب به طور کامل متفاوت است.

پایان مطلب/