به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، لوکمیای میلوئید حاد(AML) نوعی سرطان تهاجمی است که مانع از تولید سلول های خونی سالم می شود. شیمی درمانی درمان استانداردی است که برای این سرطان استفاده می شود اما به دلیل این که نرخ بقای پنج ساله این بیماری در افراد بالای 60 سال تنها 5 تا 15 درصد است، نیاز به بهبود فرایند شیمی درمانی است.

محققین در امپریال کالج لندن مطالعاتی روی سلول های لوکمیایی داشته اند که به مغز استخوان نفوذ می کنند و کشف مهمی داشته اند. در مطالعه روی نمونه های انسانی و موشی، آن ها دریافتند که نواحی خاصی از مغز استخوان، سلول های بنیادی خونی را حمایت می کنند و زمانی که آن ها بوسیله سلول های لوکمیایی اشغال می شوند، این سلول های بنیادی از بین رفته و تولید خون سالم نیز به طور قابل توجهی کاهش می یابد. این امر می تواند منجر به عفونت و خونریزی شود و موفقیت شیمی درمانی را نیز تحت تاثیر قرار دهد. در ادامه آن ها دریافتند که یک دارو که پیش از برای سمیت آهن یا آهن زیاد مورد استفاده قرار می گرفت می تواند این نواحی مهم مغز استخوان را محافظت کند و به سلول های بنیادی خونی اجازه زنده ماندن را می دهد. از آن جایی که این دارو پیش از این برای استفاده انسانی مورد تایید قرار گرفته است، استفاده از آن برای لوکمیا نیز می تواند بی خطر باشد. درک این امر که آیا این دارو می تواند واقعا گزینه موثری برای افزایش بقای بیماران باشد یا خیر، نیاز به گذشت زمان دارد. اما مطالعات جانوری(روی موش) نشان داده است که سلول های لوکمیایی به مغز استخوان حمله می کنند و در آن جا رفته رفته جایگزین سلول های بنیادی طبیعی خونی می شوند. یکی از این نواحی، مناطق پیرامون عروق خونی است که جایگاه اصلی سکونت سلول های بنیادی خونی محسوب می شود. به همین دلیل این مناطق خاص پیرامون عروق خونی برای تولید سلول های خونی سالم جدید بسیار حیاتی هستند و تخریب آن ها بوسیله سلول های لوکمیایی منجر به پیشرفت بیماری می شود. در ادامه تست داروی deferoxamine که برای سمیت آهن(آهن بیش از حد) استفاده می شود نشان داد که این دارو می تواند اثر محافظت کننده ای روی عروق خونی در لوکمیای میلوئید حاد داشته باشد و به نجات سلول های بنیادی خونی سالم کمک کند. با حفظ این نیچ ها یا ریز محیط های سلول های بنیادی، شیمی درمانی نیز می تواند به طور موثرتری صورت گیرد.

پایان مطلب/