به گزارش بنیان به نقل از stemcellsnews، اخیرا دکتر چلوبینا و همکارانش در دانشگاه ایلینویز اثر محافظتی و موثر سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از خون بند ناف انسانی(HUCB-MSCs) را در مدل رتی سکته ایسکمیک نشان داده اند. استفاده از این سلول ها منجر به کاهش مرگ سلولی در ناحیه آسیب دیده شده و از آسیب DNA ممانعت می کند. مطالعات دیگری نیز نشان  دهنده نقش های تعیین کننده چندین ماتریکس متالوپروتئیناز(MMPs) در آسیب مغزی بعد از سکته بوده است. برای بررسی نقشی که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از خون بند ناف می توانند در تنظیم فعالیت این MMPها در آسیب مغزی داشته باشند، چلوبینا و همکارانش دوزهای مختلف سلولی(250 هزار و یک میلیون سلول) را به صورت درون سیاهرگی از طریق سیاهرگ دمی رت های نری که با استفاده از انسداد شریان مغزی دچار ایسکمی مغزی شده بودند، به آن ها تزریق کردند. آنالیزهای مولکولی و بافتی نشان داد که تیمار با سلول های بنیادی مزانشیمی خون بندناف القای ماتریکس متالوپروتئینازها را مهار می کند و این در حالی است که در رت های سلول درمانی نشده سطح این آنزیم ها بالا می رود. این امر موجب می شود که مرگ سلولی در ناحیه ایسکمی کاهش یابد و از آسیب DNA جلوگیری شود. به نظر می رسد که سلول های بنیادی مزانشیمی خون بند ناف می توانند اثر درمانی موثری روی بیمارانی داشته باشند که به هر دلیل دچار سکته ایسکمیک می شوند.

پایان مطلب/